ابتلائات و امتحانات آسیه همسر فرعون

یكی از سنت های الهی، رشد انسان در لابلای حوادث و آزمایش های پی در پی است. اینجا است كه حجت خدا بر خلق تمام شده و سعادت و شقاوت قابل تفكیک می گردد. یکی از گروه های انسان ها که بیش از دیگر آحاد جامعه مورد امتحان و ابتلاء قرار می گیرند، اولیاء الهی هستند. از این رو اولیای الهی نه تنها از این قانون استثنا نشده اند، بلکه آزمونشان سخت تر است؛ زیرا خداوند کسانی را که به او نزدیک هستند و او به آنان محبت می ورزد، سخت‏تر امتحان می کند. آسیه همسر فرعون نیز از زمره این شخصیت ها است که مورد امتحان الهی واقع شده است.

با نگاهی به زندگی آسیه می توان دریافت که آن شخصیت بزرگوار چقدر زیبا در امتحان الهی پیروز شده است. انسان به طور طبیعی و به اقتضای نفس اماره، وقتی در ناز و نعمت قرار می گیرد، خدا و معنویت را فراموش نموده و دست به عصیان و طغیان می زند.[1] اما جناب آسیه علی رغم اینکه در کاخ فرعون و در اوج قدرت بود، ذره ای تغییر در روح پر عظمت او ایجاد نشد. بر همین اساس موقعی که هنگامه امتحان پیش آمد، بسیار عالی در امتحان قبول شد.

 از جمله امتحانات او نجات حضرت موسی (علیه السلام) از چنگال ظلم و بیداد فرعونی در ایام طفولیت آن حضرت است. وی با کلمات و عبارات دقیق و حساب شده[2] او ر از مرگ حتی نجات داد.

از دیگر ابتلائات آسیه، تحمل نمودن انسانی متکبر و مغرور مانند فرعون که ادعای خدایی می کرد و همسری با او است. حفظ ایمان و اعتقاد حقیقی در مکانی مانند کاخ فرعون امتحانی سخت و بلایی بزرگ بود که جناب آسیه به خوبی از این مهم بر آمد و در این آزمایش نیز پیروز شد.[3]

از جمله ابتلائات سخت آسیه؛ حمایت علنی از حضرت موسی (علیه السلام) و تصدیق پیامبری آن جضرت بود؛ چرا که لازمه حمایت از آن حضرت مساوی با مرگ؛ آن هم مرگی سخت و درد آور که هر کسی توان و نیروی تحمل آن را نداشت.

یکی دیگر از ابتلائات جناب آسیه که به طور قطع و یقین سخت ترین آزمایش ایشان بوده است، تحمل شکنجه های بسیار طاقت فرسا و زجرآوری بود که حتی پهلوانان دلیر و قوی در زیر آن به راحتی دست از عقاید خود برداشته و زود تسلیم می شوند. اما این بانوی عظیم الشأن نه تنها تسلیم گفته های آنها نشد، بلکه با نثار جان خود، از حضرت موسی (علیه السلام) تا آخرین نفس دفاع و در راه عقیده پاک خویش به شهادت رسید.[4]

[1]. «كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ نَ لَيَطْغى _* أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى»؛ «چنين نيست (كه شما مى‏پنداريد) به يقين انسان طغيان مى‏كند _* از اينكه خود را بى‏نياز ببيند!»؛ علق، 6 و 7.

[2]. «همسر فرعون (آسیه چون ديد آنها قصد كشتن كودک را دارند) گفت: «نور چشم من و تو است! او را نكشيد شايد براى ما مفيد باشد، يا او را به عنوان پسر خود برگزينيم! …»؛ قصص، 9.

[3]. «و خداوند براى مؤمنان، به همسر فرعون مثَل زده است، در آن هنگام كه گفت: «پروردگارا! خانه‏اى براى من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و كار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهايى بخش!»؛ تحریم، 11.

[4]. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسير الميزان، ترجمه: موسوى همدانى، سيد محمد باقر، ج 19، ص 578 و 579.