کپی شد
آسیب‌شناسی برنامه زندگی پس از زندگی
برنامه زندگی پس از زندگی، آثار مثبت بسیاری داشت که گواهی افرادی که آن برنامه را مشاهده کردند، خود تأیید بر این مطلب است، اما این مسأله هم؛ مانند دیگر امور دارای آسیب‌هایی است که اگر شناسایی و رفع شود، مؤثرتر خواهد بود. این برنامه هرچند –به گفته مجری برنامه- متکفل همه مباحث معاد و مرگ نیست و رسالت آن، صرفا باورندان مسأله ایمان به غیب است،[1] ولی باید با توضیحات کارشناسان مذهبی برنامه، از برخی سوءبرداشت‌ها از سوی مخاطبان و بینندگان آن جلوگیری شود؛ از جمله:
- اولین معیار و میزان حق و باطل، معرفت نسبت به خداوند است و همین نیز پس از مرگ، از پرسش‌های مهم افراد خواهد بود و هم‌چنین بحث از ولایت والیان دین، اما در برنامه زندگی پس از زندگی، این مسائل مهم مورد توجه قرار نگرفته است.
- یکی از اموری که در آموزههای دینی مورد تأکید قرار گرفته، بحث حقوق است، اعم از حق الناس و حق الله، اما در این برنامه‌ها حق الله مورد توجه قرار نگرفت و یا اگر هم قرار گرفت، آن‌قدر کم رنگ بود که به چشم نمی‌آمد، مثلاً نماز که در قرآن و روایات به آن اهتمام ورزیده شد و بر اساس روایات، اولین چیزی که بنده خدا پس از مرگ نسبت به آن پرسش می‌شود نماز است، اگر نماز مورد قبول واقع شود دیگر اعمال نیز قبول خواهند شد و اگر نماز پذیرفته نشود، دیگر اعمال نیز پذیرفته نخواهند شد.[2]
- از آن جا که در برنامه زندگی پس از زندگی، در بعضی موارد از تجربه‌های افرادی که ایرانی نبوده و در سایر کشورها زندگی می‌کنند و دینی غیر از اسلام دارند، استفاده می‌شود، این اقدام ممکن است در ذهن بعضی مخاطبان، شائبه حق‌بودن سایر ادیان یا همان پلورالیزم دینی را ایجاد کند، در حالی که به عقيدۀ ما مسلمانان، مدارک روشن و خردپذيرى بر حقانيت دين اسلام وجود دارد كه با وجود اين مدارک و دلايل، ادعاى هم‌سنگى و هم‌سانى همه اديان، نمىتواند صحيح تلقى گردد.[3]
بنابراین، لازم است کارشناسان کاردان، مجرب و فرهیخته برنامه، موارد ذکر شده و مشابه آن را نیز مورد تحلیل و بررسی و پاسخ‌گویی قرار دهند.
[1]. سایت جهان نیوز.
[2]. قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): «أَوَّلُ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ عَلَى الصَّلَاةِ فَإِذَا قُبِلَتْ قُبِلَ مِنْهُ سَائِرُ عَمَلِهِ وَ إِذَا رُدَّتْ عَلَيْهِ رُدَّ عَلَيْهِ سَائِرُ عَمَلِه»، صدوق، محمد بن علی، من لا يحضره الفقيه، محقق/ مصحح: غفارى، على اكبر، ج 1، ص 208، ح 626.
[3]. سایت اسلام پدیا، «پلورالیسم».