کپی شد
وحدت و مقابله با وهابیت
پیش از پرداختن به این موضوع تذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:
1. هیچ مسلمان اندیشمند و دلسوزی نسبت به اصل وحدت در جامعۀ اسلامی تردیدی به خود راه نمی دهد؛ چرا که تفرقه و تشتّت موجب گسستگی و از هم پاشیدگی اساس دین خواهد شد. (در این رابطه به نمایۀ “وحدت اسلامی” به شمارۀ 4917 مراجعه نمایید).
2. وحدت عبارت است از: تقویت و پافشاری نسبت به مشترکاتی که بین فرق و مذاهب متعدّد وجود دارد، البته با حفظ حرمت نسبت به مبانی و اصولی هر مذهب و فرقه.
شاید برخی چنین تصور کنند که عنوان و طرح مسائل درون مذهبی و تبیین و تفهیم اصول عقاید هر مذهب و فرقه ای موجب تفرقه و جدایی میان فرق و مذاهب اسلامی خواهد شد و با وحدت و انسجامی که امروزه نه تنها بین مذاهب، بلکه بین ادیان ضروری به نظر می رسد، سازگار نیست. در پاسخ به این دیدگاه باید گفت: انسان ها همواره در تمام امور و مراحل زندگی، در امور شخصی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، اعتقادی و … باید از افراط و تفریط پرهیز نموده و راه میانه را انتخاب نمایند که در مسئله ما نیز باید این نکته مراعات شود، نه آن گونه که هیچ نوع پایبندی به مسئلۀ وحدت و انسجام بین مسلمانان نداشته باشیم و نه در راستای حفظ وحدت و بهانه قرار دادن آن، دست از تمام اصول و فروع مذهب خود برداشته و حقیقت خود را به دست فراموشی سپاریم، بلکه می توانیم با حفظ وحدت و پرهیز از مسائل تشنج زا و تحریک کننده با رعایت کمال ادب و حفظ احترام متقابل به تبیین و تشریح مذهب خود پرداخته و به ایراداتی که از جانب دیگران بر ما وارد شده دفاع نماییم؛ چون در بسیاری از موارد پاسخ ها برای رفع شبهه و اتهاماتی است که از طرف عده ای مطرح شده که در صورت عدم پاسخ در معرض اتهامی دیگر به نام “عدم وجود پاسخ” قرار خواهیم گرفت.[1]
3. وهابیت یک فرقۀ فقهی و کلامی اسلامی نیست، بلکه یک مجموعه از افکار افراطی است که با استفاده از آیات و روایات، نخست توسط ابن تیمیه و سپس از طرف محمد بن عبدالوهاب تبلیغ و ترویج شده که متأسفانه با تبلیغات گسترده ای که انجام پذیرفته توانست تعداد زیادی از مسلمانان را به انحراف کشانده و به خود جذب نماید که از زمان تأسیس آن تا امروز از جانب مسلمانان اعم از سنی و شیعه مورد نقد و انتقاد شدید قرار گرفته و جالب است که بدانیم نخستین نقدی که بر افکار محمد بن عبد الوهاب صورت گرفت از طرف برادر او سلیمان بن عبدالوهاب بود که کتاب “الصواعق الالهیة في الردّ علی زعیم الوهابیة” را نوشته است.[2]
با توجه به نکاتی که بیان شد به این نتایج می رسیم:
الف. تبیین مبانی اندیشه ای مذهبی که ریشه در دین دارد، هیچ گونه منافاتی با وحدت اسلامی ندارد.
ب. با توجه به این که وهابیت یک مسلک جدیدی است که از یک طرف بر اساس افراط کاری ها و تندروی هایی که صورت گرفته با مبانی دینی ما فاصلۀ زیادی دارند و از طرف دیگر موجب وهن اسلام نزد افکار عمومی دنیا می شود؛ از این رو نقد و بررسی افکار آنان در راستای تحکیم وحدت اسلامی خواهد بود.
بر این اساس؛ از زمان آغازین نموّ وهّابیّت تا به امروز علما و دانشمندان متعهّد ما به مقابله با این افکار پرداخته و در این راستا به تألیف کتاب ها و مقالات زیادی پرداخته و مناظرات بسیاری نیز انجام دادند.
همچنین سایت های متعدد شیعی در این رابطه وجود دارد که به این مهمّ پرداخته اند .
به امید آن که هر چه زودتر شبکه ای نیز در راستای هدف متعالی اسلامی شیعی راه اندازی شود.
[1]. رضاپور، عبدالرحیم، بررسی دیدگاه های سید قطب و رشید رضا در «فی ظلال القرآن»و «المنار» در باب شیعه، (پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مذاهب اسلامی)، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، 1388.
[2] در این رابطه به نمایه هایی که در سایت اسلام کوئست است مراجعه نمایید، نمایۀ “عقاید وهابیت” شمارۀ 1529، نمایۀ” خاستگاه و نظرات وهابیّت” شمارۀ 1547 و نمایۀ “اعتقادات وهابیت” شمارۀ 978 مراجعه نمایید.