نهج البلاغه میراث سید رضی

هر روز كه سپری می‌شد برگِ زرّینی به‌دست توانای سید رضی بر تاریخ تابناک اسلام افزوده می‌گشت. او با قلمی روان و علمی فراوان، خدمات ارزنده‌ای به اسلام و مسلمانان ارائه كرد. برای كتاب وحی، تفسیر نوشت، احكام فقهی تدوین كرد، با اشعار نغز و قصیده‌های بلند خود سیل معارف روان ساخت و مسؤولیت‌های طاقت‌فرسای دینی، سیاسی، اجتماعی را به‌عهده گرفت و … . وی با همه این‌ها، كار خود را ناقص و ناتمام می‌دید و احساس خلأ و كمبود می‌كرد؛ گویی برای رسالتی دیگر آفریده شده‌است، رسالتی بس بزرگ.

وی می‌بایست از فضای آزاد به‌وجود آمده كمال استفاده را می‌برد و با شناساندن اصالت شیعه، اسلام واقعی را به جهانیان معرفی می‌كرد. سید رضی به‌خوبی می‌دانست كه رسالت بدون امامت ناقص است و شهر علم پیامبر (صلّی الله علیه و آله) بدون وجود علی (علیه السّلام) شهری بی‌دروازه می‌ماند و بدون معصوم، قرآن بدون مفسّر خواهدبود. می‌بایست قدم به‌میدان می‌گذاشت و اقدامی می‌كرد و كاری را كه انجام آن برای گذشتگان میسّر نگشته‌است، به‌سر منزل مقصود می‌رساند.

شریف رضی با این تفكّر الهی كار بزرگی را آغاز نمود. همان كاری كه ثمره شیرینش در كلام بلند مولا علی (علیه السّلام) به‌بار نشست و كتاب همیشه جاوید «نهج البلاغه» را به ارمغان آورد، که نام و یاد سید رضی را برای همیشه زنده نگه داشت.[1]

[1]. مجمع جهانی شیعه‌شناسی؛ پایگاه اطلاع رسانی حوزه.