Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

معنای قیامت

قیامت  از قیام‌، در لغت به معنای خیزش‌ و برخاستن است‌؛ و در اصطلاح‌، برخاستن‌ انسان‌ از خاك‌ و حضور در عالم‌ پس‌ از مرگ.[1].

قیامت، معروف‏ترین نام‏ یوم القیامة است كه 70 بار در قرآن مجید ذكر شده و حكایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‏ها می‏كند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‏نماید.

این که قيامت در قرآن كريم ‏با نام ها و عنوان هاى مختلف خوانده شده است هر کدام از آنها نشان دهندۀ وضع مخصوص و نظام مخصوص‏حاكم بر آن است؛ مثلاً از آن جهت كه همه اولين و آخرين در يك سطح و در یک جا قرار مى‏گيرند و ترتيب زمانى آنها از بين مى‏رود،«روز حشر»، «روز جمع‏» و «روز تلاقى‏» خوانده شده است و از آن جهت كه باطن ها آشكار و حقايق بسته و پيچيده باز مى‏شوند، يوم تبلى‏السرائر يا «روز نشور» ناميده شده است و از آن جهت كه فنا ناپذير و جاويد است، «يوم الخلود»،و از آن جهت كه انسان هايى سخت در حسرت و ندامت فرو مى‏روند و احساس غبن مى‏كنند كه چرا خود را براى چنين مرحله‏اى آماده‏ نكرده‏اند، «يوم الحسرة‏» و «يوم التغابن‏»، و از آن جهت كه بزرگ ترين خبرها و عظيم‏ترين حادثه‏هاست «نبأ عظيم‏» خوانده شده است.

راز نام‏گذاری آن روز موعود به قیامت كه از مشهورترین نام‏هاست و در قرآن سوره‏ای به این نام اختصاص یافته، این است كه مردم در این روز دفعتاً قیام خواهند كرد،[2] و نزد پروردگار جهانیان خواهند ایستاد و روزی است كه لحظه و ساعت رستاخیز برپا شود[3] و روزی كه روح و فرشتگان برپا ایستند[4]و روزی كه حساب خلایق برپا گردد.[5]

پیامبر اكرم (ص) می‏فرماید: هنگامی كه مردم نزد پروردگار جهانیان می‏ایستند،(به تناسب كردارشان) عرق اندام آنان را فرامی‏گیرد… .[6]

امیر مؤمنان(ع) می‏فرماید: روزی كه حق تعالی پیشینیان و پسینیان را در آن گرد آورد برای رسیدگی به حساب كار و پرداخت پاداش كردار، آنان فروتنانه برپا باشند، عرق تا گوشه دهانشان روان و زمین زیر پا‏یشان لرزان است و نیكو حال‏ترین آنان كسی است كه جای نهادن دو پای بیابد و برای جان خود فراخ جایی تهیه كند.[7]


[1] نک: لسان العرب، ج12، ص 506.

[2] «يوم يقوم النّاسُ لربّ العالَمين» مطفّفين، 6.

[3] «و يوم تقوم السّاعة» روم، آیات 12، 14، 55.

[4] «يوم يقوم الرّوح و الملئكة صفّاً» نبأ ، 38.

[5] «يوم يقوم الحِساب» ابراهيم، 41 .

[6] علم اليقين2/1111.

[7] «وذلك يوم يجمع الله فيه الأوّلين و الاخرين لنِقاش الحساب و جزاء الأعمال خضوعاً، قياماً، قد ألجمهم العَرق و رجفت بهم الأرض فأحسنهم حالاً من وجد لقدميه موضعاً و لنفسه متّسعاً»؛ نهج البلاغه، خطبۀ 102.