Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

مبارزه نواب اربعه با غالیان

مسئله غُلوّ یکی از مسائل مهم در دوران نواب اربعه بود، به‌گونه‌ای که برخی از شخصیت‌های سیاسی شیعه نیز از غالیان حمایت می‌کردند.[1] یکی از وظایف نواب اربعه تلاش در جهت رسواسازی این مدعیان دروغین و ابلاغ پیام امام زمان (علیه السلام) به‌شیعیان در زمینه لعن و تبرّی از این افراد بود.[2] برای نمونه محمد بن نصیر مؤسس فرقه نُصَیریه از غالیان بود و اعتقاد به ربوبیت ائمه (علیهم السلام) داشت و جایزبودن نکاح با محارم را رواج می‌داد. محمد بن عثمان او را لعن و نفرین کرد و از وی بیزاری جست.[3] شلمغانی یکی دیگر از وکلای ائمه بود که با وجود مقامی که در دوره حسین بن روح داشت، اما به‌دلایلی جاه‌طلبانه از موقعیت خود سوء‌استفاده کرد و به سمت غلوّ کشیده شد. حسین بن روح او را از خود راند و توقیعی از امام زمان (علیه السلام) در لعن او صادر شد.[4]


[1]. جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی ائمه، ص ۵۸۵.

[2]. جباری، محمد رضا، سازمان وکالت، ج ۲، ص ۶۸۸. 

[3].  طوسی، محمد بن حسن، الغيبة للحجة، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، ص 398 و 399.

[4].  همان، ص 401 – 412؛ ویکی شیعه.