Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

سرویس بهداشتی فرنگی

در بارۀ استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی باید گفت:

اوّل: تخلی (بول و غائط کردن) دارای واجبات و محرماتی است که لازم است رعایت گردد. واجبات آن عبارت اند از:

1. تخلی نمودن باید به گونه‌ای باشد که دیگران (غیر از همسر و بچه ای که خوب و بد را نمی‌فهمد) عورت انسان را نبینند.

2. به هنگام تخلی رو به قبله یا پشت به قبله نباشد.[1]

محرمات نیز عبارت اند از: تخلی نمودن در مکان‌های زیر:

1. در کوچه‌های بن بست در صورتی که صاحبانش اجازه نداده‌باشند.

2. در ملک کسی که اجازه تخلی نداده‌است.

3. در جایی که برای عده مخصوصی وقف شده است. مثل بعضی از مدرسه‌ها.

4. روی قبر مؤمنان در صورتی‌که بی احترامی به آنان باشد.[2]

برخی از مراجع تقلید حرمت تخلی در هر جایی که موجب هتک حرمت یکی از مقدسات دین یا مذهب شود را نیز در رساله‌های توضیح المسائل ذکر نموده‌اند.[3]

دوم: به نظر تمام مراجع تقلید، مخرج بول فقط با آب پاک می‌شود،[4] و در صورت عدم دسترسی به آب، بعداً با آب آن را تطهیر نماید، اما مخرج غائط را در غیر مواردی که ذکر می‌شود، می‌توان با غیر آب مثلاً با سنگ، کلوخ، پارچه و امثال آن‌ها نیز تطهیر نمود که برخی مراجع در این حالت سه مرتبه پاک کردن را لازم دانسته‌اند.[5] و اما مواردی که مخرج غائط نیز فقط با آب پاک می شود عبارت اند از:

1. آن‌که با غائط، نجاست دیگری مثل خون بیرون آمده‌باشد.

2. آن‌که نجاستی از خارج به مخرج غائط رسیده‌باشد.

3. آن‌که اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده‌باشد.[6]

با توجه به این مقدمات روشن می‌گردد که:

1. استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی نیز مانند استفاده از سرویس های سنتی فی نفسه اشکال ندارد و احکام هر دو در رعایت شرایط، یکی است.

2. در صورتی که سرویس بهداشتی (اعم از فرنگی یا سنتی) فاقد آب باشد، می‌توان مخرج غائط را با شرایط مذکور با غیر آب تطهیر نمود و مخرج بول را نیز در زمان و مکان دیگری تطهیر نماید.

فرق بین سرویس بهداشتی فرنگی و سرویس های بهداشتی سنتی این است که اگر انسان نتوانست در سرویس فرنگی اجرای مستحبات تطهیر (استبراء) را انجام دهد و بعد از آن رطوبتی از او خارج شود، این رطوبت محکوم به نجاست است و نیاز به تطهیر مجدد دارد، اما اگر توانست استبراء کند، دیگر رطوبت خارج شده محکوم به نجاست نیست.[7]

 


[1]. توضیح المسائل مراجع، ج1، م 57 و 59.

[2]. همان، م 64.

[3]. همان، ذیل م 64.

[4]. همان، م 66.

[5]. همان، م 68.

[6]. همان، م 65.

[7]. نک: اجوبة الاستفتاءات، آیت الله خامنه ای، س 94.