حضور حضرت علی (علیه السلام) در کربلا

زمانی که اهل بیت پیامبر (ص) در جریان دعوت کوفیان از امام حسین (ع)، وارد کربلا شدند، ام کلثوم عرض کرد: ای برادر! این بادیه هولناکی است که از آن ترس بزرگی بر دلم جا گرفته است!

امام حسین (ع( فرمود: من در وقت برگشت از جنگ صفین با پدرم امیرالمومنین (ع) وارد این زمین شدیم. پدرم از مرکب پیاده شد، سرش را کنار برادرم گذاشت و ساعتی خوابید و من بر بالین او نشسته بودم. ناگهان با حالتی پریشان در حالی که زار زار می گریست از خواب بیدار شد،. برادرم سبب آن را پرسید، فرمود: ‌در خواب دیدم که این صحرا دریایی پر از خون بود و حسینِ من در میان آن دریا افتاده، دست و پا می زد و کسی به فریاد او نمی رسید.

سپس رو به من کرده فرمود: ‌«ای حسین! چگونه خواهی بود زمانی که برای تو در این زمین چنین واقعه ای پیش آید»؟ گفتم: صبر می کنم و به جز صبر چاره ای ندارم.[1]