تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) با تربت امام‌حسین (علیه‌السلام)‏

بعد از آن‌که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) تسبیحات را به کوثر خویش عطا کرد، وسیله تسبیح حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، ابتدا رشته‌ای از پشم تابیده بود که به تعداد تکبیرات، گِرِه داشت و آن را می‌چرخاند و با آن تکبیر و تسبیح می‌فرمود. تا این که حضرت حمزة بن عبدالمطلب (علیه‌السلام) شهید شد، پس حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از تربت قبر آن بزرگوار قدری خاک برداشت و دانه‌های تسبیح را ساخت و با آن تسبیح می‌گفت. مردم نیز چنان کردند، اما هنگامی که سیدالشهداء حسین بن علی (علیهماالسلام) شهید شد، سنت‌ شد که از تربت آن امام مظلوم که فضیلت و برتری داشت، تسبیح درست کردند و با آن ذکر می‌گفتند.[1]

در باره ثواب تسبیح حضرت زهرا (سلام الله علیها) با تربت امام حسین (علیه السلام)، از حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) نقل شده که شیعیان ما از چهار چیز بی‌نیاز نیستند: سجاده و حصیری که بر آن نمازگزارند، انگشتری که آن را بر دست کرده و بهره برند، مسواکی که با آن دهان را مسواک کنند، و تسبیحی از خاک قبر امام حسین (علیه السلام) که در آن سی و سه دانه باشد که هر وقت آن را همراه با ذکر و یاد خدا بچرخانند، به عدد هر دانه، چهل حسنه نوشته می‌شود و اگر آن را بدون توجه و ذکر و بیهوده بگردانند، (برای هر دانه) ده حسنه برای او نوشته می‌شود.[2] هم‌چنین روایت‌شده که حوریان بهشت وقتی فرشته‌ای را می‌بینند که برای مأموریتی به‌زمین می‌آید، از او درخواست می‌کنند تا تسبیح و تربتی‌ از قبر امام حسین (علیه‌السلام) را برایشان هدیه ببرد.[3]

[1]. مفيد، محمد بن محمد، كتاب المزار- مناسك المزار، محقق/ مصحح: ابطحى، محمد باقر، ص 150، ح 1.

[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، محقق/ مصحح: جمعى از محققان‏، ج 82، ص 340، ح 31.

[3]. كتاب المزار- مناسك المزار، ص 151، ح 5.