تاریخ علم فلسفه

تاریخ فلسفه به عنوان یک نوع دانش و معرفت، عبارت از تحقیق و بررسی در آراء و افکار و نظریات فلسفی متفکران و فیلسوفان پیشین و يا معاصر، است.[1] تاریخ فلسفه، تاریخ آراء و افکار فلسفی در طول تاریخ و ارتباط آنها با وقایع دوران آنها است.[2]

هیچ فلسفه‌ای نمی‌تواند واقعا به طور کامل فهمیده شود؛ مگر آن‌ که در موقعیت تاریخی آن و در پرتو ارتباطش با نظام‌های دیگر فهمیده شود. زمانی می‌توان حرف افلاطون را فهمید که قبلا با افکار هراکلیتوس، پارمنیدس و فیثاغورس آشنایی داشت[3] و یا زمانی می‌توان افکار ملاصدرا را در فلسفه اسلامی به خوبی دریافت که قبلا از افکار ابن سینا و سهرودی اطلاع داشت. آشنایی با تاریخ فلسفه زمینه آگاهی از سیر اندیشه‌ها و تحولات آن‌ها را در بستر زمان‌ فراهم می‌آورد.[4]

[1]. امید، مسعود، مقدمه‌ای بر تاریخ فلسفه اسلامی، نامه فلسفه، شماره 11، ص 33.

[2]. ر.ک: دانشنامه رشد.

[3]. کاپلستون، فردريک، تاريخ فلسفه، ترجمه: مجتبوى، سيد جلال‏الدين، ج 1، ص 10.

[4]. مقدمه‌ای بر تاریخ فلسفه اسلامی، نامه فلسفه، شماره 11، ص 34.