کپی شد
اشعار سید رضی
سید رضى گذشته از مقام فقاهت و تبحرى که در تفسیر قرآن و سایر علوم دینى داشته، پیش از آن‌که بیستمین بهار عمر را پشت سر بگذارد، استاد مسلّم عصر در ادبیات عرب بود و در نظم و نثر، نظیر و مانند نداشت.
وی در ده سالگى شروع به گفتن شعر کرد، قصائدى که در آن سن سروده هم اکنون در دیوانش موجود و به‌تنهائى نماینده فکر مواج و قریحه سیال و ذوق خداداد او است. او و برادرش سید مرتضی هر دو از ذوق شعرى سرشارى برخوردار بودند. دیوان هر کدام چندین جلد است و شعر هر دو نیز در ردیف بهترین اشعار نغز عربى است، با این فرق که شعر سید رضى را از سید مرتضى لطیف‌تر و جالب‌تر دانسته‌اند.
ثعالبى و خطیب بغدادى که از دانشمندان معاصر او مى‌باشند، او را سرآمد شعراى دودمان ابوطالب دانسته‌اند، با این‌که در میان آن‌ها ادباى نامى و شعراى سخن‌سنج و نکته‌پرداز بسیار بوده‌اند. با این‌که بر اثر تشویق پادشاهان آل‌بویه ادباء، شعراء، دانشمندان بسیارى در آن عصر مى‌زیستند، مع‌هذا هیچ‌کس را تواناى برابرى، با نظم و نثر سیدرضى نبود!
صاحب بن عباد وزیر دانشمند و سخن‌گستر آل‌بویه که بارها بر اشعار «متنبى» شاعر زبردست عرب خورده مى‌گرفت، چنان شیفته اشعار سید رضى و مقام بلند ادبى او بود، که شخصى را به بغداد فرستاد تا اشعار او را استنساخ نموده براى او ببرد، در آن موقع سید رضى فقط بیست و شش سال داشت!
در بیست و نه سالگى قصیده‌اى در مرثیه ابوطاهر ناصرالدوله ساخت که از بس داراى الفاظ زیبا و معانى بلند بود، استادش ابن جنى کتاب نفیسى در شرح ابیات آن نوشت و بدین‌گونه نبوغ و استعداد شاگرد نابغه‌اش را مورد ستایش قرار داد! نظیر این اقدام، از کمتر استادى نسبت به شاگردش دیده شده‌است.[1]
[1]. سایت دانشنامه اسلامی.