تعریف لغوی تهمت

تُهَمَة، تُهمَت در لغت به معنای؛ گمان بد کردن و گمان بد بردن است. این لفظ در فارسی به سکون دوم (هاء) استعمال می شود و به لفظ کردن و انداختن و نهادن و زدن و بستن و برداشتن استعمال می شود. همچنین به معنای… اطلاعات بیشتر

تُهمَت در لغت به معنای؛ گمان بد کردن و گمان بد بردن است. «تهمت» در اصطلاح؛ به معنای نسبت دادن عيب يا گناه و صفتی به ديگری، در حالی که این عیب، گناه و صفت در او وجود ندارد. واژه‌های مترادف تهمت عبارتند از: «افتراء»،… اطلاعات بیشتر