فقه اهل سنت
مذهب فقهی حنبلى
مؤسّس اين مذهب، أبو عبد اللّٰه، احمد بن حنبل بن هلال شيبانى است. وى در سال 164 هجری در بغداد متولّد شد و در سال 241، در همان شهر، وفات يافت. او سفرهاى علمىاش را به کوفه، بصره، مکه، مدينه، يمن و شام انجام داد… اطلاعات بیشتر
مذهب فقهی شافعى
اين مذهب منتسب به أبو عبد اللّٰه، محمّد بن ادريس بن عباس بن عثمان بن شافع، معروف به «شافعى» است. وى در سال 150 هجرى در «غزّه» متولّد شد و در سال 204 هجرى در مصر وفات يافت. از سويى شاگرد زعيم مدرسۀ حديث، «مالک… اطلاعات بیشتر
مذهب فقهی مالکى
اين مذهب منتسب به مالک بن انس بن ابى عامر اصبحى، (متولّد سال 93 هجرى در مدينه و متوفّاى 179 هجرى در همان شهر است). وى بخشى از عمرش را در دولت اموى و بخشى از آن را در دولت عباسى گذراند. مالک، فقه را… اطلاعات بیشتر
مذهب فقهی حنفى
مؤسّس اين مذهب، ابو حنيفه نعمان بن ثابت است. وى در کوفه متولّد شده و در همان جا رشد و پرورش يافت. معروف آن است که تولّد وى در سال 80 هجرى و وفاتش در سال 150 هجرى در بغداد بود. ابو حنيفه، شاگرد حمّاد… اطلاعات بیشتر
مذاهب موجود اهل سنت
در حال حاضر مذاهب فقهى ای که نزد اهل سنّت موجود است، چهار مذهب میباشد و در ميان گروه زيادى از مسلمانان پیرو داشته و مورد عمل قرار میگیرد، که عبارتند از: حنفى، مالكى، شافعى و حنبلى.[1] [1]. مكارم شيرازى، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن،… اطلاعات بیشتر
مذاهب منقرض شده اهل سنت
در دورۀ دوم فقه اهل سنت که از اوایل قرن دوم آغاز و تا اوایل قرن چهارم ادامه یافت، مذاهب فقهى فراوانی پدید آمد. گروهی از این مذاهب، به مذاهب منقرضشدۀ فقهى یا مذاهب بائده مشهور شدند. مقصود از مذاهب منقرضشدۀ فقهى، مذاهبى است که… اطلاعات بیشتر
سدّ و فتح ذرائع، منبع فقه اهل سنت
بعضی از اهل سنت (مالکیه و حنابله)، “سد و فتح ذرایع” را در کنار دیگر ادله و منابع فقهی معتبر می دانند.[1] مالک (رهبر فرقۀ مالکيّه) اين قاعده را در اکثر ابواب فقه قابل اجرا مىداند. معروف است که وى گفته است: يک چهارم تکاليف… اطلاعات بیشتر
استصلاح (مصالح مرسله)، منبع فقه اهل سنت
یکی از منابع اختصاصی و فرعی فقه اهل سنت، «استصلاح» است. در آثار مکتوب اهل سنت به وفور به جای تعبیر به استصلاح از واژۀ ترکیبی «مصالح مرسله» استفاده می شود و مراد ایشان از آن، استصلاح و به تعبیر دقیقتر «استدلال به مصالح مرسله… اطلاعات بیشتر
نقد استحسان
عدهاى از اهل سنّت خصوصاً شافعى[1] و همچنين برخى از حنفيه (مثل شاطبى و طحاوى) حجيّت استحسان را انكار كردهاند[2] و از نظر اماميّه، زيديّه و ظاهريّه نیز، باطل و بىاعتبار است.[3] در حجیت استحسان به دو آیه، یک روایت و اجماع استدلال شده بود… اطلاعات بیشتر
استحسان، منبع فقه اهل سنت
استحسان، به عنوان یکی از ادلّۀ اجتهاد در فقه اهل سنت از نظر ابو حنيفه و مالک و حنبل حجّت است. این جمله از مالک معروف است که، نُه دهم فقه استحسان است.[1] تعاریف مختلف و گوناگونی از استحسان شده که به طور اختصار، به… اطلاعات بیشتر