ابن تیمیه

ابن تيميّه حرّانى شامى در عناد و دشمنى با اهل بيت پیامبر (علیهم‌السلام)، بالأخصّ امير المؤمنين (عليه السّلام) بى‏تاب و بى‏قرار بوده است. او در كتاب خود به‌نام «منهاج السّنّة» كه در ردّ براهين و ادلّه افتخار عالم تشيّع و اسلام؛ علّامه حلّى نوشته است،… اطلاعات بیشتر

گرچه ابن تیمیه علم کلام را آموخته بود، اما متکلمان را (به زعم خود) به دلیل وارد کردن برخی از مسائل مخالف قرآن به اصول دین و قرار دادن مردم در مسیر غیرصحیح، نقد کرده است.[1] او ‌به تبعیت از اهل حدیث، صفات خبری؛ مانند… اطلاعات بیشتر

اندیشه ابن تیمیه گرچه همواره مخالفانی داشت، اما نزد گروهی به‌عنوان مکتب پذیرفته شد. ابن تیمیه معتقد به عقاید انحرافی و مخالف عقاید عموم مسلمانان؛ مانند تجسیم، حرمت زیارت قبور اؤلیا، حرمت استغاثه به ارواح اؤلیای خدا، حرمت شفاعت و حرمت توسل بود و برای… اطلاعات بیشتر

مهم‌ترین آثار ابن تیمیه تألیفاتی است که نشان از اندیشه وی دارد و امروزه به‌عنوان منابع گروه‌های تکفیری؛ مانند وهابیت و داعش به‌شمار می‌رود و در راستای افکار تند و خشن خود، اقداماتی نیز در زمان حیات خود انجام داده است.     اطلاعات بیشتر

ابن تیمیه در علوم متداول زمانه خود؛ مانند فقه، اصول، حدیث، کلام، تفسیر، فلسفه و ریاضیات تحصیل کرد و اطلاعاتی درباره دیگر ادیان به‌ویژه یهودیت داشت.[1] وی ۱۷ ساله بود که در فقه‌ حنبلی‌ به‌درجه اجتهاد رسید و قاضی المقدسی به وی اجازه فتوا در… اطلاعات بیشتر

ابن تیمیه آدم تندخویی‌ بود که در بحث‌ گاهی‌ بسیار تند می‌شد، حتی به‌ مخاطب‌ خود اهانت‌ می‌کرد،[1] در برابر کسی‌ خم‌ نمی‌شد و به‌ سلام‌ و مصافحه‌ بسنده‌ می‌کرد. او با اُمرا و شخصیت‌های‌ بلندپایه مقام‌ سیاسی،‌ استوار و بی‌پروا روبه‌رو می‌شد.[2] وی خود… اطلاعات بیشتر

او را با اوصافی مانند زاهد و شجاع[1] ستوده‌اند. در کنار این اوصاف، وی تندخو بوده و در برابر مخالفان خود پرخاش می‌کرد.[2] وی از قریحه شعر[3] و حافظه قوی برخوردار بود.[4]   [1]. رمشقی صالحی، محمد بن احمد بن عبد الهادی، العقود الدریه من… اطلاعات بیشتر

ابن تیمیه پس از تصدی منصب شیخ الحنابله دمشق، با تدوین آثاری از جمله کتاب «العقیدة الحمویة الکبری»، اعتراض‌هایی را در میان علما و مردم برانگیخت.[1] درگیری‌ها و مناظرات او با فرقه‌های مختلف ادامه داشت تا آن‌که در سال ۷۰۵ قمری به مصر فراخوانده شد… اطلاعات بیشتر

برخی ابن تیمیه را پیشوا[1] و بنیان‌گذار سلفیه می‌دانند[2] و فتاوایش را زمینه‌ساز جنبش‌های بنیادگرا و نیروهای جهادگرای سلفی[3] نوظهور در جامعه اسلامی دانسته‌اند؛[4] به‌گونه‌ای که وی، پدر معنوی افراط‌گرایی اسلامی سنی معرفی شده[5] و در میان سلفیان به شیخ المجاهدین شناخته می‎‌شود.[6] وهابیت، اخوان‌المسلمین… اطلاعات بیشتر

برخی از محققان معتقدند که خاستگاه ابن تیمیه در شکل‌گیری اندیشه‌های انحرافی او مؤثر بوده است؛ چنان‌که حوادث گوناگون و مشکلات اجتماعی و سیاسی، از جمله ضعیف شدن مسلمانان در جنگ‌های صلیبی، حمله مغول و برچیده شدن خلافت عباسیان؛ به‌عنوان نمونه آرمانی حکومت برای اهل‌سنت… اطلاعات بیشتر