تاریخ

ابن تیمیه به دلیل صدور فتاوا و آرای شاذ و نادر مورد انتقاد بسیاری از علمای مذاهب اربعه و علمای شیعه گردید و کتاب‌هایی در نقد او تدوین شد. برخی از مهم‌ترین کتاب‌های نقد افکار او عبارتند از: الدرة المضیئة فی الرد علی ابن تیمیه،… اطلاعات بیشتر

کتاب منهاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة و القدریه در سال ۷۰۵ قمری در نقد کتاب منهاج الکرامة علامه حلی نوشته شده[1] و آثار بسیاری در نقد و رد آن یا در موافقت با آن چاپ و منتشر شده است. عالمانی از اهل سنت… اطلاعات بیشتر

ابن تیمیه در سراسر عمر خود جز به‌ بحث‌ و مطالعه‌ و تصنیف‌ و مبارزه‌ به‌ کاری‌ دیگر نپرداخت.[1] او‌ هیچ‌گاه‌ از نوشتن‌ و تصنیف‌ فارغ‌ نبود، حتی‌ در زندان‌ همواره‌ به‌ نوشتن‌ اشتغال‌ داشت‌ و نیز بسیار سریع‌ می‌نوشت‌. ابن شاکر شمار مصنفات‌ او… اطلاعات بیشتر

ابن تيميّه حرّانى شامى در عناد و دشمنى با اهل بيت پیامبر (علیهم‌السلام)، بالأخصّ امير المؤمنين (عليه السّلام) بى‏تاب و بى‏قرار بوده است. او در كتاب خود به‌نام «منهاج السّنّة» كه در ردّ براهين و ادلّه افتخار عالم تشيّع و اسلام؛ علّامه حلّى نوشته است،… اطلاعات بیشتر

گرچه ابن تیمیه علم کلام را آموخته بود، اما متکلمان را (به زعم خود) به دلیل وارد کردن برخی از مسائل مخالف قرآن به اصول دین و قرار دادن مردم در مسیر غیرصحیح، نقد کرده است.[1] او ‌به تبعیت از اهل حدیث، صفات خبری؛ مانند… اطلاعات بیشتر

اندیشه ابن تیمیه گرچه همواره مخالفانی داشت، اما نزد گروهی به‌عنوان مکتب پذیرفته شد. ابن تیمیه معتقد به عقاید انحرافی و مخالف عقاید عموم مسلمانان؛ مانند تجسیم، حرمت زیارت قبور اؤلیا، حرمت استغاثه به ارواح اؤلیای خدا، حرمت شفاعت و حرمت توسل بود و برای… اطلاعات بیشتر

مهم‌ترین آثار ابن تیمیه تألیفاتی است که نشان از اندیشه وی دارد و امروزه به‌عنوان منابع گروه‌های تکفیری؛ مانند وهابیت و داعش به‌شمار می‌رود و در راستای افکار تند و خشن خود، اقداماتی نیز در زمان حیات خود انجام داده است.     اطلاعات بیشتر

ابن تیمیه در علوم متداول زمانه خود؛ مانند فقه، اصول، حدیث، کلام، تفسیر، فلسفه و ریاضیات تحصیل کرد و اطلاعاتی درباره دیگر ادیان به‌ویژه یهودیت داشت.[1] وی ۱۷ ساله بود که در فقه‌ حنبلی‌ به‌درجه اجتهاد رسید و قاضی المقدسی به وی اجازه فتوا در… اطلاعات بیشتر

ابن تیمیه آدم تندخویی‌ بود که در بحث‌ گاهی‌ بسیار تند می‌شد، حتی به‌ مخاطب‌ خود اهانت‌ می‌کرد،[1] در برابر کسی‌ خم‌ نمی‌شد و به‌ سلام‌ و مصافحه‌ بسنده‌ می‌کرد. او با اُمرا و شخصیت‌های‌ بلندپایه مقام‌ سیاسی،‌ استوار و بی‌پروا روبه‌رو می‌شد.[2] وی خود… اطلاعات بیشتر

او را با اوصافی مانند زاهد و شجاع[1] ستوده‌اند. در کنار این اوصاف، وی تندخو بوده و در برابر مخالفان خود پرخاش می‌کرد.[2] وی از قریحه شعر[3] و حافظه قوی برخوردار بود.[4]   [1]. رمشقی صالحی، محمد بن احمد بن عبد الهادی، العقود الدریه من… اطلاعات بیشتر