کپی شد
بنیان گذار بهائیت
ميرزا حسين على نورى مؤسس بهائیت بوده است. او فرزند ميرزا عباس نورى است و در سال 1233 هـ ق در تهران متولد شد. خاندان او از دهكدۀ كوهستانى كوچكى به نام “تاكر” از نور مازندران مىباشند، او بعد از تحصيلات مقدّماتى مانند پدرش كه در دستگاه “امام وردى ميرزا” از قاجاريه، سمت منشى گرى داشت، به خدمت ديوان درآمد و چون شوهر خواهرش هم منشى قنسول روس بود، با ساز و كارهاى ايجاد ارتباط با سفارت خانهها هم آشنايى پيدا كرد.[1]
با ظهور و غوغاى “على محمد باب”، او و برادر ناتنىاش (يحيى صبح ازل) و تنى چند از خاندانش به باب پيوستند و آن گاه كه باب به دستور ميرزا تقى خان امير كبير در تبريز اعدام شد، يحيى صبح ازل كه 13 سال از برادرش كوچك تر بود به جانشينى باب برگزيده شد، البته ميرزا حسين على هم طبق مصالحى تسليم وى گرديد، اما پس از مدتى از اطاعتش سرپيچى نمود[2]. نخست ادعاى “مهدويت” كرد و مدعى شد كه او همان كسى است كه باب وعدۀ ظهورش را داده است.[3] و با گذشت زمان بر ادعاهايش مىافزود. از ادعاى “رجعت حسينى” و “رجعت مسيحى” گرفته تا ادعاى “رسالت و شارعيت” و در نهايت، ادعاى “حلول خدا در او” با تجسد و تجسم خداوند، و دعواى “انا الهيكل الاعلى”، كه در ادامه به برخى از آنها اشاره خواهد شد.
در سال 1269 هـ.ق ، حكومت وقت در اثر فشار مردم و رهبران دينى مجبور شد كه اين گروه را به بغداد تبعيد كند. بغدادى كه در آن زمان در تحت سيطره دولت عثمانى بود. دولت عثمانى در سال 1279 هـ ق آنها را نخست به “استانبول” و سپس به “ادرنه” كوچانيد، در همين زمانها بود كه بين دو برادر رقابت بر سر رهبرى بر “بابىها” به اوج خود رسيد و از اين روى دولت عثمانى آنها را به دادگاه كشانيد و دادگاه هم دستور داد كه هر يك از برادران با گروه پيرو خود به نقطهاى كه دور از هم باشد، فرستاده شوند و “يحيى صبح ازل” به همراه يارانش به “قبرس” و حسين على و پيروانش در “عكا” كه در سرزمين فلسطين اشغالی است، اسكان داده شدند.
ميرزا حسين على در عكا به زندگى خود ادامه داد و در سال 1310 هـ.ق در اثر مريضى از دنيا رفت و در همان جا به خاك سپرده شد.
[1] ر.ك: يحيى نورى، خاتميت پيامبر اسلام، ص 62 – 63.
[2] ر.ك: دانشنامۀ جهان اسلام، ج 4، ص 734، مقالۀ آقاى محمود صدرى.
[3] از جمله تعليمات باب كه مورد سوء استفاده ميرزا حسين على قرار گرفت، بشارت به ظهور موعودى بود با عنوان “من يظهره اللَّه” يعنى كسى كه خدايش او را آشكار خواهد نمود. دانشنامۀ جهان اسلام، ج 4، ص 743).
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید