کشتن حیوانات و کفاره آن

در اسلام، از آزار و اذیت حیوانات و کشتن بی دلیل آنها ( مخصوصاً نسبت به حیوانات غیر موذی)، نهی شده است.

حتی در روایتی از امام صادق (ع)، این عمل، از زشت ترین گناهان شمرده شده است.[1]

اگر فردی حیوانی را بی دلیل بکشد، و از کرده خود پشیمان شود خوب است به درگاه الاهی توبه کنند و از او طلب آمرزش کرد. و بهتر است نسبت به کاری که کرده است کفاره دهد.

فردی به نام ابا حمزه، کبوتران نوه اش را از روی غضب سر می برد و گویا بعدها از این عمل خویش پشیمان شده و شرح این واقعه را در سفری که به مکه داشته برای امام باقر (ع) بیان می کند. امام به او می فرمایند:

“اى ابا حمزه، کار زشتی انجام دادی، نمی دانى كه چون اهل زمين بچه‏هاى ما را به بازى گيرند، با بال زدن كبوتر، زیان از آنها دفع می شود و ]نیز این که[ کبوتران در پايان شب، ]ما را[ به نماز آگاهى دهند. از هر كدامشان يك دينار طلا صدقه بده؛ زيرا از روی خشم آنها را كشتى”.[2]

البته علما، از جمله مرحوم مجلسی و صاحب وسائل الشیعه، امر به پرداخت صدقه در این حدیث را حمل بر استحباب می نمایند.[3]

در پایان، بیان یک پاسخ به استفتاء در همین موضوع خالی از لطف نیست:

س: گناهانى از جمله اذيت كردن و يا كشتن حيوانات را چگونه مى‌توان جبران كرد؟ آيا با توبه بخشيده خواهد شد يا خير؟

ج: چنانچه شخص از گناهى كه كرده توبه كند مورد عفو قرار مى‌گيرد، لكن اگر مال ديگرى را تلف كرده بايد صاحب مال را راضى كند و حقّ او را اداء كند يا از او حلاليت بگيرد، و اللّه العالم.[4]