کپی شد
آثار وضعی گناه زنا
با توجه به اینکه گناهان دارای زیان هایی دنیوی و اخروی هستند خداوند متعال برای نجات انسان ها اثرات و زیان های گناهان را گوشزد کرده است. یکی از گناهان کبیره زناست، در مورد پیامدهای زنا پيامبر اكرم (ص) می فرماید: زنا داراى زيانهاى دنيوى و اخروى است، در دنيا: از بين رفتن نورانيّت و زيبايى انسان، مرگ زودرس و قطع روزی و امّا در آخرت: درماندگى، هنگام حساب قيامت غضب الاهى و جهنّم هميشگى.
از پيامبر (ص) نقل شده است: هر گاه زنا زياد شود، مرگ ناگهانى هم زياد مىشود.
زنا نكنيد، تا همسران شما نيز به زنا آلوده نشوند. هر كه به ناموس ديگران تجاوز كند، به ناموسش تجاوز خواهد شد. همان گونه كه با ديگران رفتار كنيد، با شما رفتار خواهد شد.[1]
امام على بن ابى طالب (ع) در حديثى مىگويد: از پيامبر شنيدم چنين مىفرمود: در زنا شش اثر سوء است، سه قسمت آن در دنيا و سه قسمت آن در آخرت است.
اما آنها كه در دنيا است يكى اين است كه صفا و نورانيت را از انسان مىگيرد روزى را قطع مىكند، و تسريع در نابودى انسان ها مىكند و اما آن سه كه در آخرت است غضب پروردگار، سختى حساب و دخول- يا خلود- در آتش دوزخ است[2].
على (ع) ترك زنا را مايۀ استحكام خانواده و ترك لواط را عامل حفظ نسل مىداند.
در يكى از سخنان حضرت رضا (ع) برخی مفاسد زنا عنوان شده، از جمله:
1. ارتكاب قتل به وسيلۀ سقط جنين
2. بر هم خوردن نظام خانوادگى و خويشاوندى
3. ترك تربيت فرزندان
4. از بين رفتن موازين ارث
به خاطر همین آثار سوء و مفاسد دیگر است که اسلام شدیداً آن را محکوم کرده و آن را گناهی بزرگ می داند،
أمیر المؤمنین علی (ع) می فرماید:
تفنی اللذاة ممن نال صفوتها من الحرام و یبقی الإثم و العار
تبقی عواقب سؤء فی مغبتها لا خیر فی لذة من بعدها النار
ترجمه: کسی که از راه حرام به لذتی رسید لذتش از بین می رود، ولی گناه و ننگش باقی است. تنها نتیجۀ بدش می ماند لذت و خوشی که به دنبالش آتش باشد ارزشی ندارد.
الف. از حضرت علی(ع) نقل شده که فرمودند: پشت سر دیوانه و زنا زاده نماز نخوانید.[3]
ب. همچنین آن حضرت فرمودند: شش گروه صلاحیت امامت جماعت ندارند؛ زنا زاده، مرتد، اعرابی شده ( آن که به خوی جاهلیت برگشته) بعد از هجرت، شراب خوار ، کسی که بر او حد جاری گشته و کسی ختنه نشده است.[4]
[1] . نک، قرائتی، محسن، تفسیر نور ، ج 8، ص 193، انتشارات مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، چاپ یازدهم، تهران، 1383.
[2]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 12 ، ص 102، چاپ اول، انتشارات دار الکتب الاسلامیه، تهران، سال 1374.
[3]. حر عاملی، محمد بن حسن ، وسائل الشیعة، ج 3، ص 397، ح 10785، مکتبة الاسلامیه، چاپ پنجم، طهران، 1404 هـ ق.
عن امیرالمؤمنین (ع) لایصلین احدکم خلف المجنون و ولدا الزنا.
[4]. همان، ج8، ص322؛ مَعْرُوفٍ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ عَنْ سَعْدِ بْنِ طَرِيفٍ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) يَقُولُ سِتَّةٌ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَؤُمُّوا النَّاسَ وَلَدُ الزِّنَا وَ الْمُرْتَدُّ وَ الْأَعْرَابِيُّ بَعْدَ الْهِجْرَةِ وَ شَارِبُ الْخَمْرِ وَ الْمَحْدُودُ وَ الْأَغْلَفُ الْحَدِيثَ..