زهد جهانگیرخان قشقایی

حکیم قشقایی از هنگامی‌که وارد حوزه علمیه اصفهان شد، تا موقعی که خاکیان را بدرود گفت، با همان لباس ساده ایل قشقایی شامل کلاه پوستی، موهای نسبتاً بلند[1] سر و صورت و پالتو پوست، زندگی را در حجره سپری نمود و در همان حجره دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.[2]

شاید او برای تأسی به استادش، آقا محمدرضا قمشه‌ای این‌گونه لباس می‌پوشید. بعضی از شاگردان حکیم قشقایی مثل حاج آقا رحیم ارباب و شیخ غلام حسین ربانی چادگانی نیز تغییر لباس ندادند. حکیم قشقایی هنگام اقامه نماز جماعت (به علت استحباب گذاشتن عمامه در موقع نماز) کلاه از سر برمی‌گرفت و با شال‌کمر عمامه‌ای درست می‌کرد و بر سر می‌نهاد.[3]

حکیم قشقایی از مال الاجاره زمینی که داشته است روزگار می‌گذرانده.[4] و از سهم امام و شهریه استفاده نمی‌کرده‌است. مال الاجاره زمین کشاورزی متعلق به وی در شهر دهاقان سالی ۴۰ تومان و از زمین روستای آغداش، ۱۵ الی ۲۰ تومان، برای وی می‌فرستاده‌اند.[5]

او تا پایان‌ عمر لباس‌ عشایری‌ پوشید و لباس‌ مرسوم‌ عالمان‌ را بر تن‌ نکرد.[6]

[1]. صدوقی سها، منوچهر، تاریخ حکما و عرفا و متأخرین صدرالمتالهین، ص ۸۵.

[2]. قمی‌، عباس‌، الفوائد الرضویه‌: زندگانی‌ علمای‌ مذهب‌ شیعه‌، ج‌ ۱، ص‌ ۸۸‌؛ جابری‌ انصاری‌، محمدحسن‌، تاریخ‌ اصفهان‌، ج‌ ۳، ص‌ ۳۲۶‌؛ مهدوی‌، سید مصلح‌الدین‌، تذکرة القبور یا، دانشمندان‌ و بزرگان‌ اصفهان‌، ج۱، ص‌ ۲۴۶؛ صدوقی‌سها، منوچهر، تاریخ‌ حکماء و عرفاء متأخر برصدرالمتألهین‌، ج ۱، ص‌ ۸۵‌.

[3]. تاریخ اصفهان و ری، ص ۳۱۵.

[4]. مختاری، رضا، سیمای فرزانگان، ج ۳، ص ۴۲.

[5]. تاریخ حکماء، ص ۸۵.

[6]. الفوائد الرضویه‌: زندگانی‌ علمای‌ مذهب‌ شیعه‌، ج‌ ۱، ص‌ ۸۸؛ تاریخ‌ اصفهان‌، ج‌ ۳، ص‌ ۳۲۶؛ تذکره‌القبور یا دانشمندان‌ و بزرگان‌ اصفهان، ج ۱، ص‌ ۲۴۶‌؛ تاریخ‌ حکماء و عرفاء متأخر برصدرالمتألهین‌، ج ۱، ص‌ ۸۵؛ حوزه نت.