کپی شد
چکیده مقاله جهانگیرخان قشقایی
جهانگیرخان قشقایی در سال ۱۲۴۳ قمری در روستای دهاقان، از توابع شهرضا در اصفهان، به‌دنیا آمد.
پدر وی از ایل قشقائی، طایفه دره شوری و مادرش نیز از خان‌زادگان سمیرم اصفهان و از ساکنان دهاقان بود.
وی تا حدود ۴۰ سالگی، به زندگی عشایری، دامداری و کشاورزی مشغول بود، اما شوق بسیار وی به تحصیل موجب شد تا پدرش معلمی برای او بگیرد.
او به دلیل استعداد و قابلیّت در کسب علم احساس کرد ماندن در ایل و حرکت با آن‌ها با تحصیل او سازگاری ندارد؛ بنابراین تصمیم گرفت از آن‌ها جدا شود و برای تحصیل در اصفهان بماند.
او در مدرسه اصفهان با آخوند کاشی هم‌مباحثه بود. جهانگیرخان که سال‌ها شاگرد علاّمه آقا محمّدرضا قمشه‌ای بود، پس از هجرت استادش از اصفهان، به شوق استفاده از محضر وی به تهران می‌رود.
جهانگیرخان فقه و اصول و ادبیات عرب را نزد شیخ محمدحسن و محمدباقر نجفی و حاج ملاحسین علی تویسرکانی، حکمت و فلسفه را نزد آقا محمدرضا قمشه‌ای، طب را نزد ملاعبدالجواد طبیب معروف اصفهان، و ریاضی و هیئت و نجوم را از استادان سرشناس آن زمان فراگرفت.
آیت‌الله جهانگیرخان قشقایی در علوم نقلی و عقلی، به ویژه در حکمت به مرحله کمال رسید و در مدرسه صدر به تدریس پرداخت. بزرگان از اهل علم و ادب برای استفاده از مکتب متعالی وی شتافتند.
شاگردان فراوانی نزد جهانگیرخان قشقایی درس خواندند که شماری از آنان خود از فقها، علما و فلاسفه بزرگ شدند.
حکیم قشقایی از هنگامی که وارد حوزه علمیه اصفهان شد، تا موقعی که رحلت نمود، با همان لباس ساده ایل قشقایی شامل کلاه پوستی، موهای نسبتاً بلند سر و صورت و پالتو پوست، زندگی را در حجره سپری نمود و در همان حجره دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.
آیت‌الله جهانگیرخان در ۸۵ سالگی، در رمضان سال ۱۳۲۸ قمری در اصفهان فوت کرد. ایشان پس از ۴۵ سال تحصیل، تدریس، سیر و سلوک و تربیت شاگردان، از دنیا رفت و مدفن وی در تخت فولاد اصفهان واقع است.