کپی شد
سفرهای تحقیقی و تبلیغی علامه امینی
از ویژگی‌های بارز امینی، سفرهای پربارش به شهرها و کشورهای اسلامی است که با اهداف علمی فرهنگی اصلاحی و تبلیغی زیر انجام می‌گرفت: تحقیق و پژوهش در کتابخانه‌ها و یادداشت‌برداری و استنساخ از کتب شیعه و سنی (به‌ویژه مآخذ خطی کهن) برای الغدیر و سایر آثار خویش، برخورد و ملاقات با استادان حوزه و دانشگاه، اصلاح و ارشاد مردم، تربیت اهل علم و تا‌ثیر در آنان، و گاه نیز اقامه جماعت، ایراد سخنرانی برای توده مردم و نیز دانشگاهیان، القای بحث و ایجاد زمینه‌های فکری در مسائل مربوط به فلسفه حکومت در اسلام و ابلاغ پیام غدیر.[1]
شهرهایی که علامه به آن‌ها سفر کرده، گذشته از شهرهای عراق، از قرار زیر است: حیدرآباد دکن، علیگره، بمبئی، لکهنو، کانپور، پتنه، رامپور، جلالی (در هند)، اصفهان، قم، مشهد، همدان، کرمانشاه، تبریز، بیروت، دمشق، مکه، مدینه، فوعه، کفریه، معره مصرین، نبل، حلب و…، که گزارشی از این سفرها انتشار یافته‌است.[2] وی در این سفرها «همواره مورد تجلیل عالمان مذاهب قرار می‌گرفت. استادان دانشگاه‌ها به استقبال او می‌شتافتند. دانشمندان و مدیران کتابخانه‌ها از سنی و شیعه از سر اخلاص وسایل تحقیق را در اختیار او می‌گذاشتند. عالمان سنت با او تماس می‌گرفتند. شاعران در گرامیداشت او خطابه‌ها می‌سرودند. متصدیان کتابخانه‌ها، نشریات و فهرست کتابخانه‌های خویش را به او تقدیم می‌کردند».[3]
اطراف و اکناف ایشان را جهت سخنرانى دعوت نمودند؛ لذا مسافرت‌هاى علمى ایشان که اجابت این دعوت‌ها بود، در مرحله اول براى یافتن مآخذ بیشتر جهت «الغدیر» بود و در مرحله دوم به‌نوعى ترویج و معرفى آن محسوب مى‌شد؛ اما تفصیل این مسافرت‌ها:
1 . مسافرت از نجف به کرمانشاه و خراسان، در سال 1365 قمری؛
2 . سفر به حج در سال 1375 قمری، براى دومین بار (ایشان در سال 1355 قمری، براى اولین بار به سفر حج مشرف شده بودند)؛
3 . سفر یک‌ماهه به اصفهان و سپس نجف‌آباد، در سال 1376 قمری (این سفر با استقبال مردم و منبرهاى عالى ایشان همراه بود)؛
4 . سفر چهارماهه به هند، در سال 1380 قمری (جلد اول «ثمرات الأسفار إلى الأقطار» محصول این مسافرت است)؛
5 . سفر چهارماهه به سوریه، در سال 1384 قمری (جلد دوم «ثمرات الأسفار إلى الأقطار» محصول این مسافرت است)؛
.6 سفر بیست و پنج روزه به ترکیه، در سال 1388 قمری.[4]
به عنوان یکی از مهم‌ترین و پربارترین سفرهای امینی (از حیث تبلیغی)، باید از سفر مشهور وی به اصفهان یاد کرد که با منبرهای پرشور او در شرح فضائل و مقامات امیرمؤ‌منان علی (علیه‌السلام) (با استناد به مآخذ مهم اهل‌سنت)، و رد شبهات و تحریفات دشمنان آن حضرت در این زمینه، همراه بود. آیت‌الله حاج سید حسن فقیه امامی نقل می‌کند: ایشان یک ماه اصفهان ماندند و منبر رفتند: ده شب در مسجد سید، ده جلسه در مسجد نو، و ده شب هم در مسجد جامع. آقایان علما به خاطر شدت علاقه‌شان به این مرد، همگی مساجدشان را تعطیل کردند و در مسجد جامع، نماز جماعتی به امامت علامه امینی تشکیل شد که تا الان به یاد ندارم نماز جماعتی به آن شکوه در اصفهان برگزار شده‌باشد. تصور کنید، از محراب مسجد جامع تا بیرون مقبره علامه مجلسی (قدس‌سره)، جمعیت بود! و پس از نماز هم منبر می‌رفتند… .[5]
[1] . ر. ک: حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، ص ۳۳۷- ۳۳۸ و ۳۴۳ – ۳۴۱.
[2] . همان، ص ۳۳۷- ۳۳۸ و ۳۴۳ – ۳۴۱.
[3]. همان، حماسه غدیر، ص ۲۱۴.
[4]. مرکز تحقیقات کامپیوتر علم اسلامی
[5]. ویکی فقه؛ حوزه نت.