مختار رهبر قیام

مختار بن ابى عبیده از قبیله ثقیف؛ كنیه‌اش ابواسحاق؛‌ و لقـبش كـیـسـان بود؛ كیسان به معناى زیرک و تیزهوش است.[1] طبق روایتى، اصـبـغ بـن نـبـاتـه، از یـاران امـیـرالمـؤمـنین (علیه السلام) مى‌گوید: «لقب كیّس را امیرالمؤمنین به مختار دادنـد».[2]

وى ادب و فضایل اخلاقى را از مكتب اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) آموخت، و در آغاز جوانى، هـمراه با پدر و عموى خود، براى شركت در جنگ با لشكر ایران به عراق آمد. مختار در كنار امیرالمؤمنین (علیه السلام) بود و پـس از شهادت آن حضـرت، بـراى مدتى كوتاه به بصره رفت و در آن جـا سـاكـن شد.[3]

[1]. مجلسی، محمد باقر، بـحـارالانـوار، ج 45، ص  345؛ فیروز آبادى، محمد بن یعقوب، قاموس المحیط، ، ج 1، ص 257.

[2]. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال(رجال کشّی)، ص 127؛ بحارالانوار، ج 45، ص 344.

[3]. موسوی مقرم، عبدالرزاق، مـقـتـل الحـسـیـن، ص 167؛ زركلى، خیرالدین، الاعلام، ج 8، ص 70.