حضور توابین در کربلا

توّابین در شامگاه پنجم ربیع الاول به سوی کربلا حرکت کردند. در میان راه عده‌ای از ایشان جدا شدند، اما بقیه درکربلا بر مزار امام حسین (علیه‌السلام) از گناهان خویش پوزش طلبیدند.[1]

آنان از گناه خويش و تنها گذاشتن امام(عليه السلام) و عدم يارى او توبه كردند و به مدّت يک شبانه روز در كنار قبرش ماندند و پيوسته گريه و زارى مى‌كردند. [2]

[1]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج ۵، ص ۵۸۹-۵۹۰؛ ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج ۴، ص ۱۷۷ ۱۷۸.

[2]. برگرفته از كامل ابن اثير، ج 4، ص 158 – 186 (با تلخيص فراوان) هم‌چنين ر ك: مقتل الحسين ابومخنف، ص 248 – 310 و تاريخ طبرى، ج 4، ص 426 – 471؛ داودی، سعید/ رستم نژاد، مهدی(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها، امام على بن ابى طالب عليه السلام، ص 670‏‏.