ازدواج عبدالله بن عبدالمطلب با آمنه بنت وهب

پس از ماجرای قربانی کردن صد شتر در مقابل قربانی نکردن عبدالله، عبدالمطلب همراه عبدالله به خانه وهب بن عبدمناف رفتند كه سرور قبيله بنی‌زهره بود و برای خود و فرزندش خواستگاری کرد؛ آمنه كه از دوشيزگان قريش شمرده‌می‌شد را براى عبدالله و «هاله» را برای خود.[1] طرف مقابل نیز بدین امر رضایت دادند و آمنه با عبدالله ازدواج كرد و همان روز مراسم عروسى برپا شد.[2]

آمنه از عبدالله به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) حامله شد و براساس نقل‌هایی که از او وجود دارد، مصائب و دردهای این دوران را به جهت حامله بودن به پیامبر احساس نکرد: «زمانی که به او (پیامبر اسلام) حامله شدم اصلاً احساس نكردم (بر من راحت بود) و در دوران حاملگی اثر سنگينى حمل كه بر حسب عادت به زنان دست می‌دهد به من دست نداد، در اين ميان خواب ديدم كه گويا كسى نزد من آمد و گفت تو به خير الانام حامله‌ای؛ زمانی که هنگام زائيدن رسيد، بسيار به من آسان گذشت».[3]

[1]. کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، ج 1، ص 76،‌ دار الکتب العلمیة، چاپ دوم، بیروت، 1418 ق.

[2]. ابن هشام، عبد الملک، السیرة النبویة، تحقیق، السقا، مصطفی، الأبیاری، ابراهیم، شلبی، عبد الحفیظ، ج 1، ص 156، دار المعرفة، چاپ اول، بیروت، بی‌تا؛ ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 249، دار الفکر، بیروت، 1407 ق.

[3]. صدوق، محمذ بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 196، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، تهران، 1395ق؛ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح: موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج 1، ص 373، دار الکتاب، چاپ سوم، قم، 1404ق.