‏شناسنامه حکومت آٔل‌بویه

آل‌بویه نام خود را از «بویه‏»[1] که نام پدر بنیان‌گذاران این سلسله بود، گرفته است.[2] نام او بویه، معروف به «ابو شجاع»؛ پسر فناخسرو (پناه‏خسرو) بود که نسبت خود را به «مهرنرسى‏»؛ وزیر بهرام گور مى‏رسانید. بویه از طائفه شرزیل آوند از اهالى قریه «کیاکلیش» در دیلمان (گیلان) بود.[3]

[1]. کلمه «بویه‏» یک لفظ فارسى  و بر وزن «مویه‏»؛ به معناى امید و آرزو است، ولى در عربى معمولا به ضم باء و فتح واو و سکون یاء تلفظ مى‏شود. در عربى هم گاهى مانند فارسى تلفظ شده؛ از جمله ذهبى در چند مورد آن را با سکون واو و فتح یاء ضبط کرده است، سایت تبیان.

[2]. ابن طقطقى‏، محمد بن على، الفخرى فى الآداب السلطانية و الدول الاسلامية، تحقيق: عبد القادر، محمد مايو، ص 270.

[3]. مشکور، محمد جواد، تاریخ ایران زمین از روزگار باستان تا انقراض قاجاریه، ص 175.