کپی شد

ویژگی‌هاى زهیر بن قین

زهیر بن قین مردى شایسته و شریف بود؛ رزمنده‌ای دلیر و جنگ‌جویى توانا شمرده مى‌شد. شجاعت و پایمردى زهیر وى را بر آن داشت در کنار مدافعان اسلام قرار گیرد. او در برخى فتوحات اسلامى شرکت جست و افتخاراتى بزرگ به ثبت رساند. علامه سماوى در این باره مى‌نویسد: «له فى المغازى مواقف مشهورة و مواطن مشهودة».[1] او در جنگ‌ها مواضع مشهور و جایگاه مشهودى داشته‌است. او به حق بازوى تواناى امام شمرده‌مى‌شد. رشادت و دلاورى او چنان بود که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا، هنگام تنظیم سپاه خود که بیش از هفتاد نفر بودند، وى را بر میمنه گمارد؛ حبیب را در میسره جاى داد، خود در قلب سپاه قرار گرفت و پرچم را به برادرش عباس سپرد.[2]

از دیگر ویژگی‌هاى زهیر سخنورى اوست که زبان‌زد خاص و عام و دوست و دشمن بود. او آن‌چنان بر گفتار مسلط بود که گاهی از او مى‌خواستند در جمع حاضر شود و در دفاع از امام حسین (علیه السلام) سخن بگوید.

مهم‌ترین ویژگى زهیر، عشق به امام زمانش حسین بن على (علیه السلام) است. زهیر در گفتار و عمل، در مواقع مختلف، این ویژگى را به خوبى به نمایش گذارد. گفتارش در شب عاشورا و عملش در روز عاشورا بهترین گواه بر درستى این سخن است. او در شب عاشورا، هنگامى‌که امام حسین (علیه السلام) اجازه رفتن به وى داد، اظهار داشت: «لا والله لایکون ذلک ابدا اترک ابن رسول الله (صلی الله علیه و آله) اسیرا فى ید الاعداء و انجو انا؟! لا ارانى الله ذلک الیوم؛[3] نه به خدا سوگند، هرگز چنین نخواهد بود. آیا فرزند رسول خدا را در دست دشمنان اسیر بگذارم و خود را نجات دهم؟! خداى آن روز را به من نشان ندهد». او هم‌چنین گفت: به خدا سوگند، من دوست دارم کشته شوم و زنده شوم و باز کشته شوم تا هزار بار؛‌ و خداى عزوجل با کشته شدن من مرگ را از تو و جوانان و خاندانت دور سازد.[4]

 

[1].  مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العبادص ۲۰۴.

[2]. همان، ص ۱۶۵.

[3]. خویی، سید ابوالقاسم معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۹۷.

[4]. قمی، عباس، رموز الشهاده، ص ۱۰۱؛ ارشاد مفید، ج ۲، ص ۹۲؛ دانشنامه اسلامی.