چکیده مقاله فتح مکه

غزوه فتح مکه با تعداد ده هزار نفر و ده روز مانده از ماه رمضان سال هشتم از مهم‌ترین رخدادهای تاریخ صدر اسلام بود که در نتیجه آن، حکومت مشرکان در مکه پایان یافت. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) برای آسان شدن فتح مکه آن را از صحابه مخفی نموده‌بود.

در این سفر آن‌حضرت ابو رهم كلثوم بن حصين غفاری را به جانشینی خود منصوب فرمود.

عامل اصلی لشکرکشی پیامبر(صلی الله علیه و آله) به مکه و فتح آن نقض صلح حُدَیْبیّه از سوی قریش بود.

همه مهاجر و انصار با پيامبر (صلی الله علیه و آله) آمده بودند و از هر قبيله هم تعدادى آمده‌بود.

هم‌چنان‌كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله) به سوى مكه می‌رفت، عباس عموى آن حضرت با خانواده‏اش به قصد هجرت به سوى مدينه می‌رفتند، و در جحفه به آن‌حضرت برخوردند حضرت دستور داد زن و بچه‏اش را به مدينه بفرستد و خود به همراه سپاهيان به سوى مكه باز گردد.

هر چند لشکریان اسلام، سازوبرگ جنگی خود را آشکار نکرده بودند و چهره یک ارتش را نداشتند، اما پس از پیوستن قبایل دیگر به لشکر اسلام در منطقه قدید، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) پرچمداران و علمداران لشکر اسلام را تعیین کردند.

وقتی لشکر اسلام به مرالظهران رسید، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمان داد تا هرکدام از لشکریان آتش بیفروزند. از این رو ده هزار شعله آتش پیرامون مکه، مکیان را، که از حرکت مسلمانان کاملاً بی‌خبر بودند، غافلگیر کرد.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در این غزوه بدون خونریزی مکه را فتح نمود و مردم مکه را مشمول رحمت الهی و عفو عمومی قرار داد.

سواره‌نظام مسلمانان در منطقه ذی‌طوی گرداگرد پیامبر خدا را گرفتند و با آن حضرت ـ که بر شتری سوار بود و عبا و عمامه‌ای سیاه‌رنگ بر تن داشت و پرچم علمش نیز سیاه بود ـ وارد مکه شدند.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) پس از آن‌که وارد مکه شد، عفو عمومی اعلام کرد و به فرماندهان خود دستور داد از جنگ و خونریزی پرهیز کنند و تنها با کسانی که قصد جنگ دارند، مقابله کنند. آن‌حضرت اهل مکه را به اسارت نگرفت و آنان را طُلَقاء (به معنای آزادشدگان) خواند و آزاد کرد. ازاین‌رو به ابوسفیان و اهل مکه طُلَقاء می‌گفتند.  اين فتح ده روز باقى مانده از رمضان واقع شد.

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) داخل خانه كعبه شد و بلال را نيز همراه خود برد و در آن‌جا به او دستور داد اذان بگويد.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) براى گرفتن (پيمان) در صفا نشست و از مردان و زنان عهد و پيمان گرفت.

آن حضرت دوباره عباس را برای سقایت حجاج انتخاب نمود. و عثمان ‌بن طلحه را فراخواند و کلید کعبه را به او برگرداند.

پس از فتح مکه پیامبر(صلی الله علیه و آله) به شکستن بت‌های بالای سقف کعبه اقدام کرد و سریه‌هایی را به اطراف مکه برای تخریب بت‌خانه‌ها فرستاد و نیز فرمان داد در هر خانه‌ای که بت و بتکده‌ای وجود داشت، آن بشکنند.

حضرت پانزده روز در مكه اقامت كرد و نماز خود را شكسته مى‏گزارد. سپس به سوى حنين رفت.

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) بالاى كوه صفا رفت و مشغول دعا شد، انصار كه اطراف آن حضرت حلقه زده بودند با هم شروع به صحبت كرده گفتند: حالا كه خداوند منان مكه موطن اصلى رسول خدا (صلى الله عليه و آله) را براى او فتح كرده، نکند که در همين شهر بماند و ديگر به مدينه باز نگردد. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) كه از دعا فارغ شد فرمود: خدا نكند! زندگى من با شما و مرگم هم با شما خواهم بود.