کپی شد

تدابیر امنیتی عمرة القضاء

با وجود صلح‌نامه حدیبیه، پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) از احتمال خدعه مشرکان مکه غافل نبودند، بلکه تدابیر امنیتی خوبی تدارک دیدند که برخی از آن‌ها در ادامه ذکر می‌شود:

آن‌حضرت دستور داد تا یکصد اسب و نیز سلاح فراوان آماده و حرکت کنند. حضرت درباره علت حمل سلاح با وجود معاهده حدیبیه فرمود: ما سلاح‌ها را به داخل حرم نمى‌بریم و البته براى خطرات احتمالى باید سلاح‌ها در دسترس ما باشد.[1] آن حضرت سلاح‌ها را تا نزدیکى محلى که علائم حرم نصب شده‌بود، بردند. در آن‌جا دویست نفر را به نگهبانى سلاح‌ها گماشتند و وارد حرم شدند.[2]

قریش، مکرز بن حفص بن احنف را همراه تنى چند از قریشیان گسیل داشتند تا با پیامبر (صلی الله علیه و آله) در بطن یأجج ملاقات کنند. پیامبر (صلی الله علیه و آله) همراه اصحاب خود بودند که به یک‌دیگر رسیدند و آن‌ها گفتند اى محمد، به خدا سوگند هیچ‌گاه نه در دوران کوچکى و نه بزرگى معروف به غدر و مکر نبودى! حالا با اسلحه به حرم الهى و قوم خود وارد مى‌‌شوى؟ و حال آن‌که شرط کرده بودى که فقط با اسلحه مسافر و شمشیرهاى غلاف کرده وارد خواهى شد! پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: ما وارد مکه نخواهیم شد مگر به همان طریق.

مکرز بن حفص همراه یاران خود شتابان به مکه برگشت و گفت: محمد با اسلحه وارد مکه نخواهد شد، او پاى‌بند همان شرطى است که کرده‌است. قریش از مکه به قله کوه‌ها رفتند، و گفتند به محمد و اصحاب او نگاه هم نمى‌کنیم.[3]

 

[1]. کاتب واقدی، محمد بن عمر، المغازى، ج ۲، ص ۷۳۳؛ صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدى والرشاد، ج ۵، ص ۲۸۹.

[2]. پس از آنکه مسلمانان عمره را انجام دادند، دویست نفر به جاى این افراد براى نگاهبانى از سلاح‌ها اعزام شدند. نک: المغازى، ج ۲، ص ۷۴۰؛ سبل الهدى، ج ۵، ص ۲۹۴.

[3]. کاتب واقدی، محمد بن عمر، مغازى تاریخ جنگهاى پیامبر(ص)، ترجمه: مهدوى دامغانى، محمود، ص ۵۶۰؛ دانشنامه اسلامی.