کپی شد

نام‌گذاری عمرة القضاء و دیگر نام‌ها

در سال قبل از سال عمرة القضاء؛ یعنی سال ششم هجرت، مسلمانان برای انجام عُمره به سمت مکه حرکت کرده بودند،[1] اما مشرکان مکه مانع ورود آن‌ها به مکه شدند. سرانجام صلح‌نامه‎‌ای میان‌ مسلمانان و مشرکان مکه نوشته شد که به صلح حدیبیه معروف گردید. براساس صلح‌نامه حدیبیه، مسلمانان در سال ششم اجازه انجام حج نداشتند، اما در سال بعد (سال هفتم) می‌توانستند به مدت سه روز وارد مکه شده و عمره به‌جا بیاورند.[2]

این حج عُمره «عمرة القضاء»،[3] «عُمرَة القضیة»[4]، «غَزوَة القضاء»، «عُمرَة الصّلح»، و «عُمرَة القِصاص» شناخته می‌شود.[5]

 

[1]. ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج ۴، ص ۱۶۴.

[2]. بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، تحقیق: قلعجی، عبدالمعطی، ج ۴، ص ۱۴۵.

[3]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۱۰۷.

[4]. كاتب واقدى، محمد بن سعد، طبقات، ترجمه: مهدوى دامغانى، محمود، ج ‏2، ص 118.

[5]. مقریزی، تقی الدین، امتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع، تحقیق: نمیسی، محمد عبدالحمید، ج ۱، ص ۳۳۰.