کپی شد
قصد سوء مشرکان و اسارت تعدادی از قریشیان
مشرکان به دنبال بهانهای بودند که به مسلمانان حمله و آنان را نابود کنند، بهویژه آنکه میدانستند ایشان جز شمشیر سلاح دیگری به همراه ندارند، اما تدابیر پیامبر (صلیاللّهعلیهوآله) مانع از موفقیت قریش گردید.
توضیح اینکه قریشیان برای فشار به کاروان مسلمانان، مکرز بن حفص را با همراهی حدود چهل یا پنجاه نفر از سوارکاران ورزیده مأمور کردند تا در اطراف لشکر مسلمانان جولانی بزنند و اگر توانستند کسی را از مسلمانان دستگیر کنند؛ اما این گروه همگی به دست مسلمانان اسیر شدند و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) که مأمور به جنگ نبود دستور داد آنها را آزاد کنند.[1]
[1]. ر ک: واقدی، محمد بن عمر، ج۲، ص۶۰۲؛ ابن هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویة، ج۲، ص۷۸۱؛ ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹۶ـ۹۷؛ ویکی شیعه؛ ویکی فقه.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید