کپی شد

زندگی مخفی شلمغانی

در زمان وزارت خاقانى، شلمغانی که به غلو کشیده شده و سخنان کفرآمیز بیان می‌کرد، را تعقيب كردند و او مخفى شد و به ناصر الدوله حسن بن عبد الله بن حمدان (كه شيعه بود) در موصل پناه برد، ناصرالوله چند سال او را مخفى كرد. پس از آن به سوى بغداد رفت و در آنجا پن‌هان شد.[1]

 

[1]. ابن اثير، عز الدين، الكامل،ترجمه، حالت، ابو القاسم و خلیلی، عباس، ج‏20، ص 13 – 16.