کپی شد
چکیده مقاله جنگ بدر
نخستین جنگی که پس از هجرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به مدینه، تحت فرماندهی آن حضرت، میان مسلمانان و مشرکان قریش رخ داد، جنگ بدر بود. این نبرد در هفدهم رمضان سال دوم هجری در منطقه بدر روی داد.
علت نامگذاری این جنگ به بدر این بوده که غزوه بدر در منطقهای (روستایی) به نام بدر به وقوع پیوسته است.
با آغاز هجرت مسلمانان به مدینه، مشرکان ابنداء خطری احساس نمیکردند، اما وقتی دیدند مسلمانان پناهگاه تازهای پیدا کردند؛ لذا به فکر مصادره اموال مسلمانان افتاده و خواستند از این راه، جلوی هجرت آنان را بگیرند و آنها را از هر سو تحت فشار و شکنجه قرار دهند.
با توجه به این، زمانی که ابوسفیان بزرگ مکّه، در رأس یک کاروان نسبتاً مهم تجارتى که از چهل نفر با 50 هزار دینار مال التجاره تشکیل مىشد، از شام به سوى مدینه باز مىگشت پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) به یاران خود ( 313 نفر که تقریباً مجموع مسلمانان مبارز اسلام را در آن روز تشکیل مىدادند) دستور داد آماده حرکت شوند و به طرف این کاروان بزرگ که قسمت مهمى از سرمایه دشمن را با خود حمل مىکرد، بشتابند و با مصادره این سرمایه، ضمن تقاص از دشمن، ضربه سختى بر قدرت اقتصادى و در نتیجه بر قدرت نظامى دشمن وارد کنند.
در این گیرودار ابوسفیان توانست خود را با قافله از منطقه خطر رهائى بخشد، اما لشگری که از مکه برای حمایت از کاروان ابوسفیان به سمت مدینه حرکت کرده بود، به منطقه بدر رسید و حاضر نشد به مکه برگردد.
لشکر کوچک اسلام با روحیهاى نیرومند در برابر دشمن صف کشیدند. آتش جنگ شعله ور گردید. حضرت على (علیه السلام) و حمزه (علیه السلام) عموى پیامبر (صلى الله علیه و آله) و جمعى دیگر از جنگجویان شجاع اسلام در جنگهاى تن به تن که سنت آن روز بود، ضربات شدیدى بر پیکر حریفان خود زده و آنها را از پاى در آوردند. روحیه دشمن باز ضعیفتر شد.
«ابوجهل» فرمان حمله عمومى صادر کرد. باد به شدت به سوى لشکر قریش مىوزید و مسلمانان پشت به باد به آنها حمله مىکردند. استقامت، پایمردى و دلاورىهاى مسلمانان قریش را در تنگنا قرار داده بود. در نتیجه هفتاد نفر از سپاه دشمن که ابوجهل نیز در میان آنها بود، کشته شدند و هفتاد نفر نیز به دست مسلمانان اسیر گشتند، ولى مسلمانان تعداد کمى کشته داشتند، و به این ترتیب نخستین پیکار مسلحانه مسلمانان با دشمن نیرومندشان با پیروزى غیر منتظرهاى پایان گرفت.