غیبت افراد بی نماز

در مورد شخصی که نماز نمی خواند، ممکن است دو حالت وجود داشته باشد:

الف. فردی که نماز نمی خواند، نسبت به این موضوع هیچ نگرانی ندارد و هر از گاهی به دیگران نیز راه نماز نخواندن را توصیه می کند و به اصطلاح فقهی متجاهر به فسق است و در بین مردم خود را به این صفت معرفی می نماید.

از پیامبر اکرم (ص) آمده است: “من اتقی جلباب الحیاء فی وجهه فلاغیبة له”؛ کسی که پردۀ حیا و شرم را از روی خود کنار زند غیبتش حرام نیست.^[1] از مفهوم این روایت می توان بهره برد که اگر فردی به زشتی ها افتخار می کند و هیچ حیایی قایل نمی شود، حرمت و شخصیت خود را از بین برده و این رفتار او موجب تجویز بدگویی (غیبت) شده است.

ب. اما گاهی افراد نماز نمی خوانند، ولی خودشان در باطن امر از این کار شرمنده و خجل اند، و نمی خواهند آبرویشان برود و در صدد هستند در آینده جبران کرده و نماز را بجای آورند، در این صورت غیبت این فرد جایز نیست و حتی ممکن است غیبت چنین افرادی -به خاطر لجبازی و غرور این افراد- آنها را مجبور به ترک نماز نماید.^[2]

[2] . اقتباس ازسوال 714 (سایت اسلام کوئست: 756).