کپی شد
ویژگیهای شخصیتی حضرت عیسی (علیه السلام) از دیدگاه مسیحیت
درباره شخصیت حضرت عیسی (علیه السلام) در کتاب مقدّس آمده که آن حضرت پیش از آنکه به صورت انسان متولّد شود، به صورت فرشته نزد خدا در آسمان زندگی می کرد و به او بسیار نزدیک بود. «میکاه»[1] در همان آیهای که محل تولّد مسیح؛ یعنی بیت لَحم را پیشگویی کرد، نوشت که مسیح از زمانهای بسیار دور هستی داشته است.[2] عیسی خود نیز بارها اشاره کرد پیش از آنکه به صورت انسان متولّد شود، در آسمان زندگی می کرده است.[3]
بنابر نوشتهٔ کتاب مقدّس، عیسی عزیزترین پسر یَهُوَه[4] است؛ زیرا او نخستین موجودی بود که یَهُوَه خلق کرد.[5] همچنین تنها او در کتاب مقدّس، «پسر یگانهٔ خدا» نامیده شده است؛[6] زیرا یَهُوَه مستقیماً او را خلق نمود و تنها مخلوقی است که یَهُوَه در آفرینش موجودات دیگر از او استفاده کرد.[7] علاوه بر این، یَهُوَه پیامها و فرمانهای خویش را از طریق او به فرشتگان دیگر و انسانها می رسانید؛ به همین سبب عنوان دیگری که کتاب مقدّس به عیسی مسیح می دهد «کلمه» است.[8]
به گفتهٔ کتاب مقدّس، عیسی میلیاردها سال، پیش از آفرینش زمین و ستارگان، نزد یَهُوَه پروردگار عالَم در آسمان به سر برده بود و در طی این مدت طولانی، پیوند و وابستگی ناگسستنی بین او و یَهُوَه پدید آمد؛[9] به همین دلیل، شخصیت او به خوبی منعکس کنندهٔ شخصیت یَهُوَه است و کتاب مقدّس، او را صورت و مظهر خدای نادیدنی می نامد.[10] آری، همان طور که انسان از بسیاری جهات شبیه پدرش است، این پسر آسمانی نیز خصوصیات و شخصیت پدرش را منعکس می کند.
کارها و تعالیم عیسی در طول زندگی اش بر روی زمین، ما را با شخصیت او آشنا می سازد. در واقع شناخت شخصیت عیسی به معنای شناخت شخصیت یَهُوَه است؛ زیرا عیسی آیینهٔ تمام نمای شخصیت پدر آسمانی خود، یَهُوَه بود. او خطاب به یکی از شاگردانش گفت: «کسی که مرا دید، پدر را دیده است».[11]
پسر یگانهٔ یَهُوَه با کمال میل آسمان را ترک گفت و به صورت انسان متولّد شد، ولی شاید از خود بپرسید که چگونه ممکن است یک فرشته به صورت انسان تولّد یابد؟ یَهُوَه برای انجام این کار دست به معجزه زد. او کاری کرد که زندگی نخست زادهاش به رحم دوشیزه ای یهودی به نام «مریم» منتقل شود. به این ترتیب عیسی به دنیا آمد. او پدری انسانی نداشت و از هر جهت کامل بود.[12]
در چهار انجیل مسیحیت (متّیٰ، مَرقُس، لوقا و یوحنّا)، سرگذشت زندگی، فعالیت ها و خصوصیات اخلاقی عیسی مسیح (علیه السلام) ذکر شده است.
عیسی معلّم و استادی بزرگ بود.[13] پیام او در درجهٔ اوّل، رساندن مژدهٔ «ملکوت» خدا به مردم بود. این ملکوت، حکومتی است پادشاهی در آسمان که بر سراسر زمین حکمرانی خواهد کرد و انسانهای مطیع را غرق نعمت خواهد ساخت.[14] عیسی خود می گفت: آنچه تعلیم می دهد از خود او نیست، بلکه از طرف خدا است که او را فرستاده است.[15] او می دانست پدرش مایل است انسانها پیام شادی بخش ملکوت را بشنوند.
عیسی در شهرها و دهکده ها، در کوچه و بازار و در خانهها به مردم راه زندگی و خداشناسی را می آموخت. او انتظار نداشت مردم نزد او بروند، بلکه خود پیشقدم می شد و نزد آنها می رفت.[16] عیسی وقت و نیروی خود را صرف گفت وگو با مردم و آموزش آنها می کرد؛ زیرا این خواست خدا بود که عیسی چنین کند و او همواره خواستِ پدرش را به انجام می رساند.[17] علاوه بر این، مهر و علاقهٔ عمیق عیسی به مردم، موجب میشد با میل و رغبت به آنها آموزش دهد. او دلش به حال مردم می سوخت؛ زیرا مراجع دینی به جای آنکه حقیقت امر را در مورد خدا و اهداف او به آنها بیاموزند، گیج و سردرگم رهایشان کرده بودند.[18]
عیسی فروتن و دلسوز و مهربان بود. مردم مهر و محبت او را نسبت به خود احساس می کردند. به همین خاطر، با رضایت پیش او می رفتند و از او یاری می خواستند. حتی کودکان به سوی او می رفتند.[19] عیسی همه را به یک چشم می نگریست و از بی عدالتی و ستم بیزار بود.[20] او به زنان احترام می گذاشت با اینکه در آن زمان ]مردم[ حرمت چندانی برای آنان قائل نبودند.[21] فروتنی و تواضع عیسی ظاهری و نمایشی نبود، بلکه باطنی و حقیقی بود. او حاضر بود برای خدمت به دیگران، حتی به کارهایی که حقیر شمرده می شد، دست بزند. یک نمونهٔ آن موقعی بود که پای شاگردانش را شست، کاری که در واقع خدمتکاری ساده باید انجام می داد.
عیسی نیازها و درد مردم را می دید و حس می کرد. مخصوصا وقتی چشمش به فردی رنجور و بیمار می افتاد، به قدرت یَهُوَه، معجزه می کرد و بیمار را شفا می داد.[22] یک بار مردی جُذامی نزد او آمد و گفت: «اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی». عیسی که می دانست آن مرد چه درد و رنجی می کشد با دلسوزی دست بر شانهٔ او گذاشت و گفت: «می خواهم، طاهر شو»، مرد جذامی فوراً بهبود یافت.[23]
عیسی نمونهٔ کامل وفاداری به یَهُوَه بود. او همیشه خواستِ یَهُوَه؛ پدرش را به انجام می رساند و از او اطاعت می کرد. عیسی قاطعانه در مقابل وسوسههای شیطان مقاومت کرد و در هر شرایطی وفاداریاش را به پدر آسمانیاش حفظ کرد.[24] حتی در ابتدا افراد خانوادهاش به او ایمان نیاوردند و می پنداشتند که عقلش را از دست داده است،[25] اما عیسی همچنان پایدار و استوار باقی ماند و دست از خدمت به یَهُوَه برنداشت. در مقابلِ توهین و بدرفتاری، متانت و آرامش خود را حفظ می کرد و هیچ گاه در صدد انتقام جویی برنمی آمد.[26]
عیسی در آخرین روز زندگیاش بر روی زمین، به گواهی عدهای شاهدِ دروغگو دستگیر شد و نزد گروهی قاضی بدخواه و فاسد برده شد. او را محکوم کردند و مضحکهٔ مشتی اوباش ساختند. سربازان، شکنجه و آزارش دادند و سرانجام دست و پایش را به چوبهٔ اعدام میخ کردند. او لحظهای پیش از آنکه جان بسپارد، فریاد برآورد: «تمام شد!».[27] آری، عیسی تا پای مرگ وفادار باقی ماند. دشمنانش او را با بی رحمی زجرکش کردند، اما این همه را تا آخرین نفس تحمّل کرد.[28] سه روز پس از مرگش، یَهُوَه او را دوباره به صورت فرشته زنده کرد.[29] چند هفته بعد به آسمان برگشت و بر «دست راست خدا» نشست و منتظر ماند تا یَهُوَه او را بر تخت پادشاهی بنشاند.[30]
[1]. نام میکاه اختصاری است از میکائیل.
[2]. میکاه، ۵:۲.
[3]. یوحنّا، ۳:۱۳؛ ۶:۳۸، ۶۲؛ همچنین ر.ک: یوحنّا، ۱۷:۴، ۵.
[4]. یَهُوَه نام اختصاصی خدا در زبان عبری است. نامی که بر اساس تورات، خدا در میقات موسی خود را بدان نام خواند. این نام، ۵۴۱۰ بار در عهد عتیق آمدهاست.
[5]. کُولُسیان، ۱:۱۵.
[6]. یوحنّا، ۳:۱۶.
[7]. کُولُسیان،۱:۱۶.
[8]. یوحنّا،۱:۱۴.
[9]. یوحنّا، ۳:۳۵؛ ۱۴:۳۱.
[10]. کُولُسیان، ۱:۱۵.
[11]. یوحنّا، ۱۴:۹.
[12]. لوقا، ۱:۳۰ – ۳۵.
[13]. یوحنّا، ۱:۳۸؛ ۱۳:۱۳.
[14]. متّیٰ، ۴:۲۳.
[15]. یوحنّا، ۷:۱۶.
[16]. مَرقُس، ۶:۵۶؛ لوقا، ۱۹:۵،۶.
[17]. یوحنّا، ۸:۲۸، ۲۹.
[18]. ر.ک: متّیٰ، ۹:۳۵، ۳۶.
[19]. مَرقُس، ۱۰:۱۳ – ۱۶.
[20]. متّیٰ، ۲۱:۱۲، ۱۳.
[21]. یوحنّا، ۴:۹، ۲۷.
[22]. متّیٰ، ۱۴:۱۴.
[23]. مَرقُس، ۱:۴۰ – ۴۲.
[24]. متّیٰ، ۴:۱ – ۱۱.
[25]. مَرقُس، ۳:۲۱.
[26]. پِطْرُس، ۲:۲۱ – ۲۳.
[27]. یوحنّا، ۱۹:۳۰.
[28]. ر.ک: فیلِپّیان، ۲:۸.
[29]. پِطْرُس، ۳:۱۸.
[30]. عبرانیان،۱۰:۱۲، ۱۳.؛ اقتباس از سایت شاهدان یهوه.