Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

سلیمان نبی (علیه السلام) وارث و جانشین حضرت داوود (علیه السّلام)

‏در بین همه فرزندان حضرت داوود (علیه السلام)، حضرت سلیمان (علیه السلام) به جانشینی پدرش برگزیده شد. این مطلب را خداوند سبحان در قرآن کریم این گونه بیان می دارد: «وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داود…»؛[1] يعنى سليمان مال و پادشاهی را از داوود به ارث برد.[2]

برخی قصه برانگیخته شدن حضرت سلیمان (علیه السلام) به جانشینی حضرت داوود را این گونه بیان کرده‌اند: حضرت داوود (علیه السلام) نوزده پسر داشت که هر یک از آنها داعیه پادشاهی داشتند. حق سبحانه نام‌های مُهر کرده از آسمان فرستاد که در آن چند مسئله طرح شده و فرموده بود: هر یک از اولاد تو این مسائل را پاسخ دهد، بعد از تو وارث مُلک تو باشد. داوود فرزندان را جمع کرد و اخیار و اشراف را حاضر گردانید و مسئله‌ها را بر فرزندان عرضه داشت تا جواب گویند. سؤال‌ها بدین قرار بود:

  1. نزدیک‌ترین چیزها کدام و دورترین اشیاء چیست؟
  2. آن چیست که بدو انس بیشتر است؟
  3. آن چیست که وحشت از او افزون‌تر است؟
  4. دو قائم و دو مختلف و دو دشمن کدام هستند؟
  5. کدام کار است که آخر آن ستوده است و کدام امر است که عاقبت آن نکوهیده است؟

اولاد آن حضرت از جواب عاجز ماندند، اما سلیمان فرمود: «اگر اجازه دهید، جواب گویم». داوود به وی دستور داد، جواب بگو. سلیمان این گونه جواب گفت: «اقرب اشیاء به آدمی آخرت است و ابعد اشیاء آن‌چه  که از دنیا می گذرد. مأنوس تر اشیاء جسد انسان است با روح. اوحش اشیاء بدن خالی از روح است. آن دو قائم، ارض و سما و آن دو مختلف، شب و روز هستند. دشمنان، موت و حیات هستند. کاری که آخرش محمود است، حلم در وقت خشم است و کاری که عاقبتش مذموم است، سخن گفتن در وقت غضب است».

چون پاسخ‌های سلیمان (علیه السلام) موافق کتاب منزل بود، بزرگان بنی اسرائیل به فضل و کمال وی اعتراف کرده و داوود (علیه السلام)، مُلک را بدو تسلیم کرد و روز دیگر وفات نمود و سلیمان (علیه السلام) بر تخت نشست.[3]

[1]. نمل، 16.

[2]. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 15، ص 349.

[3]. واحدي نيسابوري، علي بن أحمد، الوسيط في تفسير القرآن المجيد، تحقيق و تعليق: عبد الموجود، عادل أحمد و معوض، شيخ علي محمد و  صيرة، أحمد محمد و الجمل، أحمد عبد الغني و عويس، عبد الرحمن، ج 3، ص 371.