چکیده مقاله امام سجاد (زین العابدین) (علیه السّلام)

امام سجاد (علیه السّلام) چهارمین امام معصوم شیعیان امامیه است. آن حضرت در سال 38 قمری در شهر مدینه و در زمانی كه زمام امور در دست جد گرانقدرش؛ امام علی بن ابی‌طالب (علیهما السلام) بود. متولد شد. او دوران رشد خود را در عهد امامت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) و پدر خود امام حسین (علیه السّلام) سپری کرد. وی در روز عاشورای سال 61 قمری در کربلا حاضر شد، اما به دلیل بیماری نتوانست در جنگ شرکت کند. پس از آن، قریب سی و چهار سال (تا سال 94 قمری) امامت و رهبری شیعیان را بر عهده داشت. این دوره، برای امام و شیعیان دوره ای سخت بود و شیعیان به شدّت تحت فشار امویان قرار داشتند. آن حضرت از راه‌های گوناگون توانست شیعیان خالص را در اطراف خویش گرد آورد و راه را برای فرزندش امام باقر (علیه السّلام) باز کند. از مهم‌ترین یادگارهای امام سجاد (علیه السّلام)؛ دعاهای آن حضرت است که لبریز از مفاهیم عالی اخلاقی، عبادی و سیاسی است. مجموعه این دعاها به صورت کتاب بسیار نفیسی به نام «صحیفه کامله سجادیه» درآمده است. و رساله‌ای هم از آن حضرت به جا مانده که به «رساله حقوق» معروف است. امام سجاد (علیه السّلام) در سال 94 قمری به تحریک ولید بن عبد الملک مسموم شده و به شهادت رسید و در کنار امام مجتبی (علیه السّلام) در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.