موسیقی فرقه شیطان پرستی

یکی از مهم ترین ابزاری که گروه های شیطان پرستی نوین برای تبلیغ، گسترش و القای ضد ارزش های خود، از آن استفاده می کنند، موسیقی است. امروزه شاعران و خوانندگان شیطان پرست، با گزینش کلمات و کمک گرفتن از آلات موسیقی مهیج، تلاش در تفهیم واژگان کلیدی، افکار و عقاید آیین شیطان پرستی، در ذهن و ضمیر ناخودآگاه شنوندگان خود دارند.

در آهنگ های شیطان پرستان، پیام هایی شیطانی برای مخاطبان طرح ریزی شده است. این پیام های شیطانی، هم در حین خواندن از طریق فضا، حرکات و متن شعر القاء می شود و هم به صورت پنهانی در پشت آهنگ کار گذاشته می شود و از آن طریق منتقل می شود. منظور از پشت آهنگ این است که همان آهنگ وقتی از انتها به ابتدا و با دورِ کُند پخش شود، مطلبی یا عبارتی دیگر با مضمونی سخیف و شیطانی به دست می آید؛ به عنوان مثال، در پخش طبیعی یک آهنگ این طور شنیده می شود: «…بوی عطر تو چه دل پذیر است…»، ولی دقیقا پشت همین قسمت در حال برعکس چنین می شود: «…شیطان خدای ما است…». این نوع کارها را می توان در آهنگ های «مدونا»[1] دید. در آهنگی از او، که قسمت هایی از آن به زبانی اسپانیولی خوانده می شود، وقتی خواننده به زبانی اسپانیولی عبارت «گوموبرگن»را تکرار می کند، در همان قسمت پشت آهنگ عبارت «به من شیطان گوش بده» تکرار می شود.[2]

خوانندگان شیطان پرست پاپ و راک، مدام در آهنگ های خود این واژه ها را به کار می برند: به جهنم خوش آمدید/ سرودی از جهنم/ محکوم به جهنم/ تو جهنم بسوز/ شاهزادگان جهنم/ نگهبان جهنم/ می خواهم به جهنم بروم/ زنگ های جهنم و … . [3]

نقش موسیقی در شیطان پرستی در چند بخش قابل بررسی است:

بخش اول: در این بخش، چند موسیقی معروف از انواع موسیقی های مورد استفاده شیطان پرستان ذکر می شود:

1. موسیقی «راک»:

یکی از موسیقی های مورد استفاده شیطان پرست ها، موسیقی «راک» است. «راک»، گونه‌ای موسیقی عامه پسند است که در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی (1950 و 1960 م) در آمریکا با نام «راک اندرول» شکل گرفت و از نظر تأثیرات اجتماعی و گستردگی شنوندگانش در بین انواع موسیقی کم نظیر است. نام راک کوتاه شده عبارت راک اند رول است و از فعل to rock در زبان انگلیسی؛ به معنای جنباندن و تکان خوردن می‌آید. از اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، نام راک اندرول صرفاً به موسیقی دهه ۵۰ و ۶۰ اطلاق شده، ولی نام راک همچنان به‌ عنوان نام فراگیر این گونه (که شامل راک اند رول هم می‌شود) به‌کار می‌رود. این موسیقی در موسیقی بلوز ریشه دارد.[4] سبک بلوز از نغمه های شیطانی استفاده می کرد و با آیین های شیطانی باستان، نسبتی آشکار داشت. سبک بلوز باعث شد که شهوت و خشونت در موسیقی راک و متال تبلور یابد.[5]

از مشخصه های موسیقی راک، ترکیب سکس با خشونت طلبی است. محققان و روان شناسان می گویند: سه بار راک را گوش کنید، خود تبدیل به یک خشونت طلب می شوید. بیشتر کسانی که خودکشی می کنند، تحت تأثیر موسیقی راک هستند. بر پایه آمار منتشره در غرب از هر هفت نفر جوانی که به موسیقی راک گوش می دهند، یک نفر خودکشی می کند.

گروه های شیطان پرست موسیقی راک، طبق نوشته هایشان، نفس و زندگی خویش را به شیطان سپرده و شیطان را چون خدای خود می پرستند. آنها در بیانیه های خود اعلام می کنند: شیطان به آنان قدرتی داده، تا به وسیله آن قدرت، معجزاتی انجام دهند. یکی از آن معجزات، خودکشی اشخاصی است که برای شنیدن کنسرت این گروه ها در محل حاضر می شوند. در بررسی روزنامه ها و رسانه ها می توان نمونه جنایات و خودکشی فزاینده شنوندگان و بینندگان این کنسرت ها را به صورت نمودار غیر عادی کشتار، تجاوز به عنف، استفاده مرگ آور از مواد مخدر مشاهده کرد. میانگین خودکشی یا صدمه رساندن شدید به خود برای گروه شیطان پرست «پینک فلوید»، به پانزده تا بیست نفر، بعد از هر کنسرت می رسد. «گالت» یکی از ستارگان موسیقی شیطانی، مراسم سکس خود در شو مشهورش را با این مطلب به پایان می رساند: «جلال و ستایش تا ابد از آن تو است ای شیطان؛ لذا روح من روزی در زیر درخت نیک و بد آرام می گیرد». چندین جوان پس از شو مذکور خودکشی کردند.

در موسیقی راک، زخمی کردن تبدیل به امری رایج شده است. اعمال دیوانه وار و خشونت آمیز، خود زنی از اعمال عادی هواداران و مروجان این نوع موسیقی های شیطانی است.

هواداران این موسیقی می گویند: «ما هر کاری می کنیم، هر چند زشت و بد باشد». آنها اصرار بسیار زیادی به روابط نامشروع دارند. یکی از هواداران راک می گوید: «راک به خاطر زن است و من در مدت یک سال با بیش از دو هزار زن رابطه جنسی داشته ام». در همین رابطه دویست نوع بیماری مقاربتی در میان مردم آمریکا، به خاطر ارتباط جنسی، ناشی از تأثیر موسیقی شیطانی رواج دارد.[6]

2. موسیقی متال:

موسیقی عمده مرتبط با باورهای شیطان پرستی، «متال» است. متال از دل موسیقی راک بیرون آمد. موسیقی متال در ابتدای شکل گیری خود، موسیقی ضد جنگ، ضد عشرت طلبی و سلطه سیاسی و اجتماعی بود و به سیاست های جنگ طلبانه آمریکا در ویتنام اعتراض داشت و سپس اروپا را در برگرفت، ولی بعدها به موسیقی شیطان پرستی، خشونت و اعمال غیر اخلاقی تبدیل شد. موسیقی متال دارای ظرفیت هایی است که آن را به سمت شیطان گرایی سوق داده است، این ظرفیت ها عبارتند از: اعتراض به نهاد های اجتماعی، بر هم زدن نظم، ابراز خشونت، استفاده از کلمات رکیک در ترانه ها و از همه مهم تر اهانت به مقدسات که شاید علت آن، حمایت کلیسا از حکومت ها بود؛ زیرا در تفکر مسیحی، خداوند، دین را به کلیسا سپرده و حکومت را به قیصر؛ از این رو دولت و حکومت نوعی تقدس دارد و بنا به روش مسیح باید رنج را پذیرفت و اعتراض نکرد. جوانان، زیر بار این تعالیم کلیسا نرفتند، اما اهانت به مقدسات، آنها را در برابر شیطان پرستی نفوذ پذیر کرد.

از لحاظ ظاهری در موسیقی متال، از داد و فریاد و صدای بلند سیستم های پیشرفته صوتی استفاده می شود. ریتم تند و آشفتگی ملودی ها در این سبک که با ذهن و زندگی آشفته انسان امروز هم نوایی دارد، قدرت تفکر، تشخیص و تصمیم گیری را کاهش می دهد.

همچنین همراه شنیدن این موسیقی، معمولا از داروهای روانگردان استفاده می شود که به طور مضاعفی قدرت تفکر و اراده را می کاهد.[7]

ایده متال، بازگشت به تاریکی (محور اصلی تفکرات شیطانی)، بی رحمی، تجاوزات جنسی، فحاشی، تهاجم به جامعه و فرهنگ عمومی است. خوانندگان این گروه های انحرافی، هنگام اجرای موسیقی، دست به خوردن و آشامیدن میوه های فاسد، مردار ، خون و … می زنند.

«متال» به سه دسته تقسیم می شود:

الف. متال جشن و پارتی که بیشتر به مسائل اجتماعی و جنسی می پردازد.

ب. متال آشغال که بر مسائلی چون خشونت، تندی، غضب و مرگ تمرکز دارد.

ج. متال سیاه که به طور واضح و آشکار به شیطان و کارهای شیطانی می پردازد.

ترانه‌های متال، به وضوح به مسائلی؛ چون زنای با محارم، تجاوز جنسی، شکنجه و قربانی کردن انسان ها اختصاص دارد.[8]

بخش دوم: خوانندگان و نوازندگان شیطان پرست:

1. آنتوان لاوی:

سه قطعه موسیقی با عنوان های «عشاء شیطانی»، «موسیقی بیگانه» و «شیطان به تعطیلات می رود» از میان موسیقی های آنتوان لاوی ضبط شده و به جای مانده است.

2. مرلین منسون:

او از چهره های مشهور و مبتذل موسیقی متال است که با حمایت رسانه های آمریکایی توانست طرفداران بسیاری از میان شیطان پرستان به دست آورد. مرلین منسون نام مستعار برایان وارنر است که در دوران جوانی تحت تأثیر باورهای شیطان پرستی قرار گرفت و نام مرلین منسون را با ترکیب نام دو نفر دیگر بر خود نهاد. وی نام مرلین را از بازیگر زن هالیوودی، مرلین مانرو گرفت که شهرت به فساد و بازی در فیلم های غیر اخلاقی داشت و نام منسون را از یک کشیش ناراضی فرقه گرای مسیحی برگزید. او در سال 1997 م با حمایت سازمان های جاسوسی سیا و موساد و با همراهی مطبوعات غربی، تبدیل به یکی از خبرسازترین چهره های جهان شد و از قِبَل این شهرت، به ثروت هنگفتی دست یافت؛ به گونه ای که امروزه وی را از سوپر میلیاردرهای جهان می شناسند که با بهره جویی از احساسات جوانان دورمانده از معنویت و به مدد کارهای شنیع، ثروت کلانی اندوخته است.

از رفتارهای پلید شیطانی او این بود که هنگام برگزاری کنسرت، مدفوع خود را روی صحنه اجرا بلعید و سپس مست و لا یعقل به نعره کشی های مداوم پرداخت. خبر تکان دهنده ای از منسون درباره پاره کردن انجیل در اجرای زنده و پرتاب آن به سوی جمعیت در سراسر جهان منتشر شد. منسون در دیدار با آنتوان لاوی، عنوان کشیش کلیسای شیطان را دریافت کرد.[9] همچنین آنتوان لاوی، نام reverened  به معنای واجب الاحترام را که لقب روحانیان است، به او هدیه داد. موزیک ها و کنسرت های منسون، مملو از سکس و وقاحت و زشتی است به حدی که این موزیک ها و کنسرت ها در برخی از شهرهای انگلستان ممنوع و غیر قانونی می باشد.[10]

اشعار منسون سرشار از مطالب انحرافی است. این انحراف در قالب الفاظ رکیک، القای عقاید باطل، ضدیت با حضرت مسیح (علیه السلام)، تعریف و تمجید از شیطان و … دیده می شود. همچنین می توان تجلی تفکرات پوچ گرایی نیچه را در اشعار وی مشاهده کرد.[11]

3. جیمز هتفیلد:

او از خوانندگان گروه متالیکا و فردی دائم‌الخمر است. به نوشته «مجله موسیقی قرن بیستم»، او یک شیطان واقعی با تمایلات منحرف جنسی و یک مصرف‌کننده پروپا قرص L.S.D[12] به حساب می‌آید. «هتفیلد» چندبار به اتهام جریحه‌دار کردن عفت عمومی، به زندان رفته است. این شخص به کندن دست و پای حیواناتی؛ نظیر گربه و سنجاب در هنگام اجرای کنسرت، شهرت دارد و یک بار نیز به جرم قتل شبه‌ عمد محاکمه شده است. وی در قسمتی از اشعار انحرافی خود می گوید:

« … گوش‌کن، من یک جنازه‌ام. جنازه‌ای بی‌جان

شیطان گرفته است، گرفته است باج‌اش را

و خالی می‌کند بر سر ما

من به دام افتاده‌ام. افتاده‌ام به دام طلسمش

امشب من می‌روم؛ من می‌روم؛ من می‌روم به جهنّم

نعره بکش مانند یک گرگ

و جادوگری در را به رویت خواهد گشود،

بیا به جمع جادوگران و بدل شو به فرزند شیطان

می‌دانی یگانه لذّتم اکنون، هست شنیدن صدای گریه تو،

عشق می‌ورزم به تماشای مردن تو

و منم اولین تماشاگر تشییع جنازه‌ات…

باید بدرود گویی، چرا که من خواهم خورد ذهنت را

…همه‌اش در دستانم، له‌اش کن، خُردش کن.

نگاهش‌دار عزیزم، نگاهش‌دار خفه شو، حالا از من متنفر شو!

… فقط می‌گذارم نفس بکشی. هوای من را که تو دریافت می‌کنی

بعد می‌بینم که آیا می‌گذارم مرا دوست داشته باشی!

بُکش، بکش، بُکش، بُکش، بُکش…. ».[13]