کپی شد
زمین، مسجد پیامبر اسلام (ص)
از سخنان معصومان (ع) چنین بر می آید که پیروان ادیان گذشته در حال عادی می بایست نماز را تنها در پرستشگاههای مخصوص خویش بجای آورند. نماز گزاردن در خارج از معابد، تنها در حال اضطرار و ناچاری برای آنان روا بوده است.[1] در اسلام با آنکه بر نمازگزاردن در مسجد، تأکید فراوان شده است؛ ولی نماز در خارج از مسجد نیز صحیح و موجب انجام تکلیف به شمار می آید. به دیگر سخن، برای امّت محمد (ص) همه زمین، مسجد است. برای تأیید این مطلب به حدیثی که به صورت متواتر از رسول گرامی اسلام(ص) نقل شده است، اشاره می شود: «پنج چیز به من عطا شده که به هیچیک از پیامبران پیشین داده نشده؛ یکی از آنها این است که تمامی زمین برای من مسجد است و خاک آن نیز وسیله طهارت است …».[2]
این حکم الهی، تخفیفی بزرگ برای امّت پیامبر (ص) است که عارفان وارسته، در سخنان خویش، به آن اشاره نموده اند.[3]
در هر صورت برای امت پیامبر خاتم (ص) با آنکه همه زمین، پرستشگاه است؛ مسجد، جایگاهی خاص و محضری ویژه است که برای عبادت خالصانه و پرحضور فراهم گشته است. نقش مسجد در این زمینه چندان آشکار و روشن است که نیازی به استدلال دارد.
[1]. ر ک: الواقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج 2، ص 1021 و 1022.
[2]. حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، ج 3، ص 350، محقق، مصحح و ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام.
[3]. فهری، سید احمد، پرواز در ملکوت، مشتمل بر آداب الصلوه امام خمینی، ج 1، ص 238 و 239.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید