شروع قیام توّابین

«قیام توابین» به فرماندهی سلیمان بن صرد خزاعی در روز اول[1]  یا پنجم[2] ربیع الثانی سال ۶۵ هجری در محلی به نام «عین الورده» صورت گرفت این قیام هرچند گام مهمی در پیشبرد مذهب تشیع بود و قوام این مذهب را به‌مرحله‌ی ثبوت رساند، اما در ظاهر به‌ شکست قیام‌کنندگان منجر شد.[3]

در مورد این‌که چرا این قیام حدود چهار سال پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) و در سال 65 انجام شد و بلافاصله پس از حادثه عاشورا صورت نگرفت، محمد سهیل طقوش می‌نویسد: «اهالی کوفه در طول حکومت عبیدالله بن زیاد ناچار شدند به آرامش تمایل پیدا کنند و علت آن این بود که فضای سیاسی، هرگونه اقدامی را در برابر نظام اجازه نمی‌داد …، اما هنگامی‌که یزید مرد و عبیدالله بن زیاد به شام فرار کرد …، یاران امام حسین (علیه‌السّلام) با هدف خون‌خواهی او به یکدیگر پیوستند».[4]

[1]. نمازی، شیخ علی، مستدرک سفینةالبحار، ج ۴، ص ۶۸.

[2]. طقوش، محمد سهیل، دولت امویان، ص ۸۱-۸۰.

[3]. محمدجعفری، سیدحسین، تشیع در مسیر تاریخ، ترجمه: آیت اللهی، سید محمدتقی، ص ۲۶۲.

[4]. دولت امویان، ص ۷۹؛ ویکی فقه.