علم خدا
تاریخ: ۰۲ خرداد ۱۳۹۰ در باب: علم خدامفهوم علم از بدیهى ترین مفاهیم است، ولى مصادیقى که از آن در میان مخلوقات مى شناسیم مصادیقى محدود و ناقص مى باشد و با این ویژگی ها قابل اطلاق بر خداى متعال نخواهد بود، اما عقل مى تواند براى این مفهوم (علم)، مصداقى را در نظر بگیرد که هیچ گونه نقص و محدودیتى نداشته باشد و عین ذات عالِم باشد و این همان علم ذاتى خداى متعال است.
علم حصولی و حضوری:
علم به دو بخش حصولی و حضوری تقسیم می شود و علم خداوند از جنس علم حضوری است نه حصولی.
در علم حصولی، شخص به وسیلۀ صورت یا مفهوم ذهنی، از شیء یا شخص درک شونده آگاه می شود، ولی در علم حضوری چنین واسطه ای وجود ندارد و علم عالم بدون واسطه به ذات معلوم، تعلّق می گیرد و وجود واقعی و عینی معلوم برای عالم منکشف می گردد.[۱]
علم الاهی به تمامی موجودات، از نوع علم حضوری است و تمامی موجودات در نزد خداوند بدون واسطه، موجود می باشند و چنان نیست که علم خداوند به مخلوقاتش، به واسطۀ صورت و مفهوم ذهنی صورت بگیرد.
علم الاهى داراى سه مرتبه است:۱٫ علم به ذات ۲٫ علم به اشیاء دیگر قبل از ایجاد آنها ۳٫ علم به اشیاى دیگر پس از ایجاد آنها.
[۱]. مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش فلسفه، ج ۱، ص۱۷۱، چاپ پنجم، ۱۳۷۲٫
- ADD TO YAHOO
- ADD TO STUMBLEUPON
- ADD TO DELECIOUS
- ADD_TO_FRIENDFEED
- ADD TO LINKEDIN
- ADD TO TWITTER
- ADD TO FACEBOOK
- ADD TO GOOGLE PLUS
- ADD TO CLOOB
ثبت نظر