علم خدا

تاریخ: ۰۲ خرداد ۱۳۹۰ در باب: علم خدا

مفهوم علم از بدیهى ترین مفاهیم است، ولى مصادیقى که از آن در میان مخلوقات مى شناسیم مصادیقى محدود و ناقص مى باشد و با این ویژگی ها قابل اطلاق بر خداى متعال نخواهد بود، اما عقل مى تواند براى این مفهوم (علم)، مصداقى را در نظر بگیرد که هیچ گونه نقص و محدودیتى نداشته باشد و عین ذات عالِم باشد و این همان علم ذاتى خداى متعال است.

علم حصولی و حضوری:

علم به دو بخش حصولی و حضوری تقسیم می شود و علم خداوند از جنس علم حضوری است نه حصولی.

در علم حصولی، شخص به وسیلۀ صورت یا مفهوم ذهنی، از شی‏ء یا شخص درک شونده آگاه می شود، ولی در علم حضوری چنین واسطه ای وجود ندارد و علم عالم بدون واسطه به ذات معلوم، تعلّق می گیرد و وجود واقعی و عینی معلوم برای عالم منکشف می گردد.^{^[۱]}

علم الاهی به تمامی موجودات، از نوع علم حضوری است و تمامی موجودات در نزد خداوند بدون واسطه، موجود می باشند و چنان نیست که علم خداوند به مخلوقاتش، به واسطۀ صورت و مفهوم ذهنی صورت بگیرد.

علم الاهى داراى سه مرتبه است:۱٫ علم به ذات ۲٫ علم به اشیاء دیگر قبل از ایجاد آنها ۳٫ علم به اشیاى دیگر پس از ایجاد آنها.

[۱]. مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش فلسفه، ج ۱، ص۱۷۱، چاپ پنجم، ۱۳۷۲٫

کلیدواژه ها: علم, علم حصولی, علم حضوری, علم خدا

دسته بندی بر مبنای موضوعات

اسلام کوئست

علم خدا

ثبت نظر

پیوندها

دیگر عناوین

برچسب ها

آمار بازدیدکنندگان