الحی القیوم در آیات قرآن

الحی القیوم دو صفت از صفات ذات باری تعالی است که “الحی” به معنای” زنده” و “القیوم” به معنای “قائم به ذات خویش و مقوم غیرش‏” است. این دو صفت به صورت با هم، در سه آیه از آیات قرآن آمده است:

۱٫ بقره، آیه ۲۵۵: اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ….یعنی: هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به او هستند.

۲٫ آل عمران، آیه ۲: اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ…. یعنی: معبودى جز خداوندِ یگانه زنده و پایدار و نگهدارنده، نیست‏.

۳٫ طه، آیه ۱۱۱ : وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ وَ … یعنی: و (در آن روز) همه چهره ها در برابر خداوند حىّ قیوم، خاضع مى شود.

اما صفت “حی” برای خداوند متعال، به تنهایی نیز در دو آیه آمده است:

۱٫ فرقان، ۵۸: وَ تَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذی لا یَمُوتُ وَ … یعنی: و توکّل کن بر آن زنده اى که هرگز نمى میرد و..

۲٫ غافر، ۶۵: هُوَ الْحَیُّ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ … یعنی: زنده (واقعى) اوست معبودى جز او نیست پس او را بخوانید در حالى که دین خود را براى او خالص کرده اید!…

• ADD TO YAHOO
• ADD TO STUMBLEUPON
• ADD TO DELECIOUS
• ADD_TO_FRIENDFEED
• ADD TO LINKEDIN
• ADD TO TWITTER
• ADD TO FACEBOOK
• ADD TO GOOGLE PLUS
• ADD TO CLOOB