‏شناسنامه بنی اسرائیل

واژه «بنی اسرائیل» ‏از دو کلمه «بنی» و «اسرائیل» تشکیل شده است. بنی (بنین) جمع «ابن» است که در لغت به معنای پسر[1]  و خطاب کردن فرزند به «ابن» بدین جهت است که پدرش او را ساخته است.

اسرائیل: واژه ‌ای عبری است که به صورت «اسرائین» و «اسرال» نیز آمده و لقب حضرت یعقوب بن اسحاق (علیهما السلام) است. اسرائیل را برخی به معنای «کسی که بر خدا پیروز گشت»، می دانند.[2] اما در مقابل، مفسران مسلمان، آن را به معنای بنده و برگزیده خدا، گرفته ‌اند. طبرسى در این باره چنین مى نویسد: «اسرائیل؛ همان یعقوب، فرزند اسحاق، پسر ابراهیم (علیهم السلام) است. او مى گوید: «اسر» به معناى «عبد» و «ئیل» به معناى «الله» است، پس این کلمه مجموعاً معناى «عبد الله» مى دهد.[3]

بدیهى است داستان کُشتى گرفتن اسرائیل با فرشته خداوند و یا با خود خداوند که در توراتِ تحریف یافته کنونى، دیده مى شود، یک داستان ساختگى و کودکانه است که از شأن یک کتاب آسمانى به کلى دور است و این خود یکى از مدارک تحریف تورات کنونى است.

اما در اصطلاح؛ به فرزندان و نوادگان حضرت یعقوب (علیه السلام) «بنی اسرائیل» گفته می‌شود. این قوم گاهی «یهود» و گاهی «عبرانیان» نیز خوانده شده ‌اند.[4]