‏شخصیت های در گیر واقعه کربلا

در جریان واقعه خونین کربلا دو دسته از شخصیت ها درگیر بوده و در به وجود آمدن آن نقش داشتند. یک دسته از این شخصیت ها، شخصیت های مثبت و چهره های خدایی  این حماسه بزرگ و دسته دیگر، شخصیت ها و چهره های منفی این واقعه دلخراش هستند.

به دلیل زیاد بودن تعداد شرکت کنندگان در این واقعه، تنها به نام بعضی از افراد شاخص در هر دو گروه حق و باطل  اشاره می شود:[1]

الف: شخصیت های گروه حق:

1. اولین و بزرگ ترین شخصیت کربلا وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) است.

2. امام علی بن حسین (امام سجاد) (علیهما السلام).

3. امام محمد باقر (علیه السلام).

4. حضرت زینب (سلام الله علیها).

5. عباس بن علی (علیهما السلام).

6. مسلم بن عقیل.

7. حضرت علی اکبر.

8. ام کلثوم دختر امام علی (علیه السلام).

9. قاسم بن الحسن.

10. رباب همسر امام حسین (علیه السلام).

11. سکینه دختر امام حسین (علیه السلام).

12. عبدالله رضیع (علی اصغر).

13. حبیب بن مظاهر اسدی.

14. هانی بن عروه.

15. مسلم بن عوسجه.

16. حر بن یزید ریاحی.

17.قیس بن مسهّر صیداوی.

18. زهیر بن قین بجلّی.

ب: شخصیت های گروه باطل:

اما شخصیت های باطلی  که در رقم خوردن واقعه خونین کربلا، نقش کلیدی و سرنوشت سازی به عهده داشتند، عبارتند از:

1. یزید بن معاویه؛ خلیفه جنایت کار اموی که فاجعه کربلا به دستور او پدید آمد.

2. عبیداللّه بن زیاد؛ ابوحفص (ابو احمد) عبیداللّه بن زیاد بن ابیه: او سپاهی را به رویارویی با امام حسین و اهل بیت (علیهم السلام) و یارانش به کربلا فرستاد و عمر سعد و شمر بن ذی الجوشن را مأمور کشتن آنان کرد. به دستور وی آب را بر سپاه امام حسین (علیه السلام) بستند و از هیچ جنایتی درباره آنان فروگذار نکردند.

3. شریح بن حارث، قاضی معروف کوفه و وابسته به امویان.

4. عمر بن سعد بن ابی وقاص؛ که رهبری سپاه کوفه در روز عاشورا را به عهده داشت.

5. شمر بن ذی الجوشن؛ از جمله کسانی است که در واقعه عاشورا، جنایت های ننگینی انجام داد. پدرش، ذی الجوشن، صحابی بزرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود.

6. حرملة بن کاهل اسدی یکی از فاجعه آفرینان کربلا بود که ستم های بسیاری در حق سیدالشهداء و خاندان گرامی اش (علیهم السلام) انجام داد.

7. حُصَین بن نُمَیر تَمیمی؛ یکی از فرماندهان و مسئولان فاجعه کربلا.[2]

8. خولی بن یزید اصبحی؛ قاتل جعفر بن علی (برادر حضرت ابوالفضل علیه السلام)، شریک در قتل عثمان بن علی (برادر دیگر حضرت ابوالفضل علیه السلام)[3] و کسی که سر مبارک امام حسین (علیه السلام) را به همراه حمید بن مسلم ازدی به نزد عبیدالله بن زیاد برد.[4]

9. سنان بن انس نخعی؛ بنابر روایتی سنان بن أنس شمشيرش را بر گلوی امام حسين (عليه السّلام) نهاده و گفت: به خدا سوگند، سر تو را از بدن جدا می کنم، در حالی که می دانم تو پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هستی و پدر و مادرت بهترين مردم هستند و پس از گفتن اين کلام، سر مقدس آن بزرگوار را از تن جدا کرد.[5]