searchicon

کپی شد

‏دحو الارض در قرآن

دحو الارض حقیقتی قرآنی است که در قرآن کریم به اشاره شده است. خداوند در سوره نازعات می‌فرماید: «و زمين را بعد از آن گسترش داد».[1]

بیشتر مفسران، در ذیل این آیه، مسئله دحوالارض را مطرح کرده‌اند.

بعضى از مفسران[2] گفته‏اند: معنايش اين است كه زمين را با اين حال بگسترد؛ برخى هم گفته‏ اند: كلمه «دحو» كه فعل «دحيها» از آن مشتق است، به معناى «دحرجة»؛ يعنى غلتاندن است.[3]

و در سوره شمس می فرماید: «سوگند به زمين و آن‌كه آن را گسترش داد».[4] پیرامون این آیه نیز تعدادی از مفسران گفته اند: در این‌جا گسترش و مسطّح بودن زمین و وسعت آن مورد نظر است، تا اين كه براى مردم ممكن باشد تصرّف بر آن.[5]


[1]. نازعات، ۳۰، «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاه».

[2]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، مترجمان، محقق: ستوده، رضا، ج 26، ص 287.

[3]. موسوى همدانى، سيد محمد باقر، ترجمه تفسير الميزان، ج‏20، ص 308، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسين حوزه علميه قم، چاپ پنجم، قم، 1374 ش.

[4]. شمس، 6.

[5]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، مترجمان، محقق: ستوده، رضا، ج ‏27، ص 115.