کفارۀ روزه

برای روشن شدن مسئلۀ  مقدار کفارۀ کسی که ماه مبارک رمضان روزه نگرفته باشد به نظر مراجع عظام می پردازیم:

مراجع عظام تقلید می فرمایند: كسى كه كفّاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد يك بنده آزاد كند[1] يا دو ماه روزه بگيرد (سى و يك روز آن باید پى در پى باشد) يا شصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك مُد كه تقريباً ده سير (750 گرم) است طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها بدهد و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد هر چند مد كه مى‏تواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد بايد استغفار كند، اگر چه مثلاً يك مرتبه بگويد «استغفر اللَّه» و احتياط  واجب در فرض اخير آن است كه هر وقت بتواند، كفاره را بدهد. و در طعام نيز احتياط مستحب آن است كه تنها گندم يا آرد گندم يا نان گندم داده شود، هر چند ظاهراً هر طعامى كه بدهد، كافى است.[2]

نتیجه این که مکلف در انتخاب یک نوع از کفاره مخیر هست و معنای تخییر آن است که مکلف در انتخاب هر مورد آزاد است، بنابر این مکلف می تواند هر یک از موارد زیر را که خواست انجام دهد.

الف. دو ماه روزه بگيرد.

ب. شصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك مُد كه تقريباً ده سير (750 گرم) است طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها بدهد.

ج. اگر طعام هم نتوانست بدهد، بايد استغفار كند.

البته مستحب است که در صورت امکان ترتیب مراعات شود.[3]

اگر شخصی به واسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاى روزه‏هايى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد كه تقريباً ده سير(750 گرم) است، طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد…، اما اگر به واسطه سفر روزه را نگیرد پس باید هر روزی را که نگرفته قضا کند و براى هر روز يك مد كه تقريباً ده سير(750 گرم) است، طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد…، ولی اگر عمداً روزه را نگیرد، باید هم قضا کند و هم کفاره بدهد و هم براى هر روز يك مد كه تقريباً ده سير(750 گرم) است طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.[4]

[1]. الآن بنده ای پیدا نمی شود تا آن را آزاد کرد پس این مساله موضوعا منتفی است.

[2] . توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏1، ص 931، م 1660و1661.

[3] .الامام الخمیني، تحرير الوسيلة، ج‏1، ص 289.

[4]. اقتباس از پاسخ 9150 (سایت اسلام کوئست: 9132).