کپی شد
کشته شدن نفس زکیه آخرالزمانی از نشانه‌های ظهور
یکی از علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی (علیه‌السلام)، کشته شدن نفس زکیه است؛ سیدی پاکدل که در مکه معظمه، بین رکن و مقام، بدون جرم و گناه به شهادت می‌رسد.
از امام محمد باقر و امام جعفر صادق (علیهماالسلام) روایت شده که فرمودند: «یکی از علامات(نشانه‌های ظهور)، کشته شدن مردی از دودمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در میان رکن و مقام است. نام او محمد بن الحسن (نفس زکیه) است.[1]
همچنین امام محمد باقر (علیه‌السّلام) در ضمن حدیثى طولانى فرمود: قائم (امام مهدی (علیه السلام)) به‌یاران خود می گوید: اى مردم! اهل مكه مرا نمی‌خواهند ولى … . آنگاه مردى از یاران خود را طلبیده، به او می‌گوید: برو نزد اهل مكه و بگو: اى اهل مكه من فرستاده فلانى هستم … .
وقتى آن جوان این سخنان (پیام امام (علیه السلام)) را می‌گوید؛ مردم به‌وى هجوم می‌آورند و در بین ركن و مقام او را كشته، سر از بدن او جدا می‌سازند و او همان مرد پاكدل (نفس زكیه) است. پس هنگامی‌که خبر كشته شدن او به‌امام (علیه السلام) می‌رسد، به یارانش می‌گوید: من به‌شما خبر ندادم كه اهل مكه ما را نمی‌خواهند؟ اهل مكه هم او را دعوت به مكه نمی‌كنند و او هم با سیصد و سیزده مرد كه به تعداد جنگجویان بدر هستند، از كوه ذى طوى فرود آمده، داخل مسجد الحرام می‌شود و جنب مقام ابراهیم (علیه السلام) چهار ركعت نماز گزارده و تكیه به‌حجر الاسود می‌دهد. سپس حمد و ثناى الهى نموده و بر پیامبر اسلام (صلّى اللَّه علیه و آله) درود می‌فرستد و نحوى سخن می‌گوید كه هیچ كس بدان گونه سخن نگفته باشد (و قیام خود را اعلام می‌نماید).[2]
[1]. صدوق، محمد بن علی، كمال الدين و تمام النعمة، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج 1، ص 652؛ مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 371. کلينى، محمد بن يعقوب، کافی، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ج 8، ص 310؛ طوسى، محمد بن حسن، الغيبة (كتاب الغيبة للحجة)، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، ص 252.
[2]. نيلى نجفى، على بن عبد الكريم، سرور أهل الإيمان في علامات ظهور صاحب الزمان (علیه السلام)، محقق / مصحح: عطار، قيس، ص 93.