کسوت و پیشه عبدالمطّلب

عبدالمطّلب پس از مرگ عمویش، مطّلب؛ صاحب مناصب او شد و ریاست قبیله قریش را به‌عهده گرفت. ‌عبدالمطلب در اثر بزرگواری و حسن تدبیری که در اداره کارها داشت، خیلی زود در میان مردم قریش، نفوذ کرد و محبوبیت زیادی به‌دست آورد و حوادثی؛ مانند «حفرچاه زمزم» و داستان «اصحاب فیل» پیش آمد که سبب شد روز به روز عظمت بیشتر و مقام والاتری پیدا کند. او هم‌چنین سقایت و رفادت (اطعام کردن) حاجیان را به‌عهده داشت.[1]

البته از جمله عبدالمطّلب که در مواجهه با ابرهه (فرمانده سپاه اصحاب فیل) به او فرمود: «إني أنا رب الإبل و إن للبيت ربا سيمنعه»‏؛ «همانا من صاحب شترها هستم و این خانه؛ (کعبه) هم صاحبی دارد که خطر و حمله را از آن دفع می‌کند»، می‌توان دریافت که یکی از کارهایی که جناب عبدالمطّلب برای گذران و معاش زندگی خود و عیالاتش داشته، شترداری بوده است.[2]

[1]. کاتب واقدى، محمد بن سعد، الطبقات الكبرى، ترجمه: مهدوى دامغانى، محمود، ج 1، ص 74.

[2]. ابن كثير، اسماعيل بن عمر، البداية و النهاية، ج 2، ص 172.