کسوت و پیشه سید مرتضی علم الهدی ‏

اسلام، انسان ها را به کار و تلاش دعوت کرده، با بیکاری که عامل سقوط شخص و جامعه است، بسیار مخالف و آن را ممنوع دانسته است. شخصیت های بزرگ علمی نیز از قاعده سعی و تلاش استثنا نشده اند. در مورد نوع کار و پیشه سید مرتضی علم الهدی گفتنی است: او علاوه بر فعالیت های علمی فرهنگی بسیار گسترده و وسیع، تدریس علوم عقلی و نقلی، تربیت شاگردان بزرگی مانند شیخ طوسی، مسئولیت های اجتماعی و رهبری جامعه اسلامی، پس از وفات برادرش سید رضی در سال 406 قمری مسئولیت نقابت و امارت حج و نظارت بر دیوان مظالم را به عهده گرفت. او مدت سی سال امير حاج و حرمين و نقيب الاشراف و قاضی القضات و مرجع تظلمات و شكايات مردم بود.[1]

[1]. مدرس، محمد علی، ریحانه الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ج 4، ص 183.