کپی شد
کسوت و پیشه ابراهیم خلیل (علیه السلام)
رسالت انبیاء (علیهم السلام) شغل آنها نیست، بلکه وظیفه الهی ایشان است؛ لذا هر یک از انبیاء دارای پیشه و شغلی بوده اند. در بین ایشان، حضرت ابراهیم (علیه السلام) که در بابل به سر می برد، از طرف پدر همسرش (ساره) ؛ زمین های کشاورزی و گوسفندان بسیاری به او رسید. آن حضرت، با تلاش بسیار، ضمن دعوت مردم به توحید، از کار و کوشش باز نماند و به موفقیت های خوبی دست یافت.
با صدور حکم اخراج ابراهیم (علیه السلام)، اموال او نیز توقیف شد و ماجرا به دادگاه آن وقت کشیده شد. آن حضرت در دادگاه، خطاب به قاضی چنین گفت: «من و همسرم سال ها زحمت کشیده ایم تا این اموال را به دست آورده ایم، اگر می خواهید اموالم را مصادره کنید، باید سال های عمرم را که صرف به دست آوردن این اموال شده، به من برگردانید».
قاضی در مقابل استدلال منطقی ابراهیم (علیه السلام) عقب نشینی کرد و رأی را به نفع او صادر کرده، از مصادره اموال صرف نظر نمود.
این مطلب در روايتى از امام صادق (علیه السلام) چنین آمده است: هنگامى كه نمرود تصميم گرفت ابراهيم (علیه السلام) را از آن سرزمين تبعيد كند، دستور داد گوسفندان و اموال او را مصادره كنند و خودش تنها بيرون برود.
ابراهيم به آنها گفت: اينها محصول ساليان طولانى عمر من است، اگر مىخواهيد اموالم را بگيريد، پس عمرى را كه در اين سرزمين مصرف كرده ام به من بازگردانيد! بنا بر اين شد كه يكى از قاضيان دستگاه در اين ميان داورى كند، قاضى حكم كرد كه اموال ابراهيم را بگيرند و عمرى را كه در آن سرزمين صرف كرده به او بازگردانند! هنگامى كه نمرود از اين ماجرا آگاه شد، مفهوم حقيقى حكم قاضى شجاع را دريافت و دستور داد اموال و گوسفندانش را به او بازگردانند تا همراه خود ببرد و گفت: من مىترسم كه اگر او در اينجا بماند دين و آئين شما را خراب كند و به خدايانتان زيان برساند![1]
بر این اساس، روشن می شود، شغل و پیشه حضرت ابراهیم (علیه السلام) کشاورزی و دامداری بوده است.
ضمن اینکه در تحقیقی که توسط وزارت كار و امور اجتماعی؛ دفتر امور فرهنگی آن در مورد کار و پیشه انبیاء (علیهم السلام)، صورت گرفته است، شغل حضرت ابراهیم (علیه السلام) را کشاورزی و دامداری ذکر کرده است.[2]
[1]. كلينى، محمد بن يعقوب، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر و آخوندى، محمد، ج 8، ص 371.
[2]. وزارت كار و امور اجتماعی (دفتر امور فرهنگی)، فرهنگ و آداب کار در قرآن کریم، تحقیق: مؤسسه پژوهشی علمی فرهنگی طلیعه منطق.