کپی شد
چکیده مقاله فاطمه ام‌البنین
یكى از زنان نمونه، مؤمن و صابر تاریخ، «فاطمه كلابيه» مشهور به ام‌البنين است.
نام پدر او حزام بن خالد کلابی و نام مادرش ثمامة دختر سهيل بن عامر است. برخی تاریخ نگاران ولادت او را در سال پنجم هجرت دانسته‌اند. همچنین نام همسر عظیم‌الشأن او حضرت علی (علیه‌السلام) است. وی پسرانی بسیار عالی‌مقدار داشت که بزرگ‌ترین آن‌ها حضرت عباس (علیه‌السلام) بود و همگی در کربلا به‌شهادت رسیدند.
در مورد شهرت آن‌حضرت به «ام‌البنین» دلایل متعددی؛ از جمله داشتن چهار فرزند پسر گفته شده است.
وی دارای ویژگی‌ها و صفات اخلاقی بسیار برجسته و با ارزشی؛ مانند وفاداری، ادب، ولایت دوستی و ولایت پذیری، شجاعت و شهامت، علم و دانایی، صبر، احساس مسئولیت در مقابل دین خدا و سخنوری و شاعری بود.
ام‌البنین از شخصیت‌هایی است که بسیار مورد امتحانات الهی واقع شد و همین موجب رشد وی از جهت معنوی گردید. او در مکتب علی (علیه‌السلام) معارف دین را آموخت و اخلاق، فضائل و کمالات را به ارث برد و به جایی رسید که دارای کرامات فراوان شد، تاجایی که ام‌الفضائل و جوهره اخلاق گردید.
وی دارای برخی اقدامات سیاسی فرهنگی نیز بود. آن‌حضرت بعد از سپری شدن جریان کربلا، روش خاصی را در پیش گرفت. او برای ابراز مخالفت و مبارزه با دشمن، دست به اقداماتی که در ظاهر عاطفی صرف و از روی مهر بود، ولی در باطن علاوه بر عاطفی بودن، اقدام بسیار قوی سیاسی فرهنگی بود، زد.
او با اقامۀ عزاداری بر امام حسین (علیه‌السلام) و بزرگداشت و تعظیم شعائر الهی، پرده‌برداری از شجاعت و در عین حال از مظلومیت امام و فرزندانش و نشان دادن آن به مردم، برای ثبت در تاریخ و بیان اتفاقات کربلا و ستم‌هایی که بر آل‌پیامبر (علیهم‌السلام) وارد شد، اقدامات بسیار مهمی در جهت مفتضح ساختن دشمنان اهل بیت صورت داد.
ام‌البنین مظهر ایمان، شجاعت و عشق به ولایت بود، او از تمجید و ستایش دیگران بی نیاز است، ولی بزرگان و عالمان زیادی در عظمت شأن او سخن گفته‌اند.
از تاریخ وفات ام‌البنین اطلاع دقیقی در دست نیست، اما معروف است که او در ۱۳ جمادی‌الثانی ۶۴ قمری از دنیا رفته و پیکر او در شهر مدینه، در قبرستان بقیع دفن شده است.